خلیج فارس:تصویری از حملۀ اسرائیل به ساختمان مسکونی در میدان کتاب تهران را مشاهده میکنید.
منبع:فارس
خلیج فارس: کتاب «در قلمرو بوشهر عهد قاجار و پهلوی» شامل مجموعه مقالات مجتبی محمدی در آستانه انتشار قرار گرفت.
محمدی دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه خلیج فارس و از کارشناسان میراث فرهنگی استان بوشهر می باشد. تحقیقات و پژوهش های وی بیشتر حول حوزه مطالعات خلیج فارس و دریای عمان و بندر بوشهر متمرکز می باشد.
مجموعه مقالات پیش رو در دو مقطع تاریخی عصر قاجار و پهلوی به بررسی سیر تحولات تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بندر بوشهر می پردازد.
دراین مقالات نقش مهم بوشهر در معادلات منطقهای و فرامنطقهای مورد توجه قرار گرفته است.
در این پژوهش، بوشهر به عنوان یک کانون تجاری و یک گفتمان برآمده از اقتصاد تجاری نقش محوری در پیوند با تحولات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ایران بر اساس اسناد و مدارک متقن تاریخی بر عهده داشته که محل بحث و بررسی علمی قرار گرفته است.
هوشنگ حیدری
خلیج فارس: مجموعه داستان «کتاب زمینی» نوشته سعید بردستانی، نویسنده بوشهری در ۷۲ صفحه و با قیمت ۹۵ هزار تومان توسط نشر هیلا از زیرمجموعههای گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شد.
مجموعه داستان «کتاب زمینی» نوشته سعید بردستانی، نویسنده بوشهری در ۷۲ صفحه و با قیمت ۹۵ هزار تومان توسط نشر هیلا از زیرمجموعههای گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شد. «کتاب زمینی» شامل ۹ داستان کوتاه با نامهای جزیره من، جوانشیر، نقطه، مصاحبه، سه ماهیگیر، بهترین آتشنشان دنیا، در ستایش پنجره، بسی عاشقانه و کالای فرهنگی است. به گفته نویسنده، داستانهای «کتاب زمینی» با موضوعات مختلف مربوط به سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ در بوشهر است.
سعید بردستانی خاطرنشان کرده، «کتاب زمینی» را پس از گذشت هشت سال از آخرین اثر خود به همت انتشارات ققنوس راهی بازار کتاب کرده است. مجموعه داستان «هیچ» (انتشارات ققنوس، ۱۳۸۵)، «نهنگ تاریک» (انتشارات پیدایش، ۱۳۹۴) و رمان «تار مو» (نشر نیماژ، ۱۳۹۵) از دیگر آثار بردستانی است. آثار این نویسنده پیشتر در جشنوارههای مختلفی چون جشنواره سراسری مطبوعات، جایزه گلشیری، جایزه گام اول، جایزه صادق هدایت، کنگره ملی شعر و داستان، جایزه ادبی بوشهر، جایزه شهر کتاب و… حائز رتبه شده است.
کتاب زمینی
نویسنده: سعید بردستانی
انتشارات: هیلا (ققنوس)
مهدی عبدی
با چهرهای بشاش و رویی گشاده مرا دعوت به نشستن میکند. عمر خود را در کتابخانه و لابهلای کتابها گذرانده و با ورق زدن کتب گوناگون به اعماق تاریخ و فرهنگ اقوام و ادیان مختلف سفر کرده است.سخن از مهران قانون است که از اول مهرماه سال ۷۷ کتابدار روزمزد و شرکتی کتابخانه عمومی بندر دیر شد و بعدها در سال ۸۴ به نیروی پیمانی تبدیل وضعیت میشود و اکنون باسابقهترین کتابدار شهر دیر است.
حکایت کتابخانه عمومی بندر دیر
حکایت کتابخانه عمومی دیر نیز جالب است. آن طور که قانون میگوید این کتابخانه در آبان ماه سال ۵۵ در محله عربها در منزل شخصی اجارهای راهاندازی میشود که بعد از انقلاب به چند مکان شخصی استیجاری دیگر منتقل شده تا اینکه در سال ۷۳ به مکان فعلی منتقل میشود.
آقای قانون درباره شغل کتابداری میگوید: بعضیها فکر میکنند این کار خیلی راحت است حتی خود من تا قبل از اینکه کتابدار شوم این گونه فکر میکردم ولی در واقع این شغل هم مانند هر شغل دیگری سختیهای خود را دارد و حجم کاری بالاست مخصوصا در گذشته که کارها دستی انجام میشد، البته الان کارها سیستمی و راحتتر شده است. او با بیان اینکه اگر زمان به عقب برگردد با وجود حقوق کمی که دارد ولی باز هم کتابداری را انتخاب میکنم، ادامه میدهد: از کودکی به کتاب علاقه داشتم الان هم با توجه به مشغلههایی که دارم باز هم سعی میکنم حداقل ماهی یک کتاب بخوانم که بیشتر شبها یکی دو ساعت قبل از خواب این کار را انجام میدهم.
کتابدار کتابخانه عمومی دیر ادامه میدهد: کتاب کلیدر که سال ۸۶ خواندم را الان دوبارهخوانی میکنم. وقتی کتاب را دوبارهخوانی میکنید تازه میفهمید خیلی از مطالب را متوجه نشدهاید.او با بیان اینکه بیشتر کتاب داستان، تاریخ، دینی و زندگینامه پیامبران و ائمه و تاریخ اسلام برایم جذاب است، عنوان میکند: مراجعهکنندگان کتابخانه از رده سنی کودکان تا ۵۰ و ۶۰ سالهها و حتی ۷۰ ساله هم هستند.
کتاب در سبد خرید خانوادهها باشد
قانون به خانوادهها توصیه میکند که حتما در سبد خرید خود طی سال یک خرید کتاب هم داشته باشند تا فرزندانشان از کودکی با کتاب انس بگیرند و یادآور میشود: البته با توجه به گرانی کتاب بهترین راه عضویت در کتابخانهها است.
او تاکید میکند: کتابخانه فعلی دیر کوچک است و با توجه به حجم کتابی که داریم مجبور شدهایم فضای سالنهای مطالعه را از ۷۵ مترمربع به ۳۵ مترمربع کاهش دهیم و بیشتر فضای کتابخانه را به مخزن اختصاص دهیم. کتابخانه مدام دیری با ۴۶ هزار جلد کتاب یکی از کتابخانههایی است که بیشترین کتاب در آن موجود است و شاید جز ۲ کتابخانه اول استان از حیث تعداد کتاب باشد.این کتابدار خاطرنشان میکند: آمار عضویت در کتابخانههای عمومی ایران زیر ۲ درصد است ولی در بندر دیر تا همین چند سال قبل ۱۶ درصد جمعیت شهر یعنی ۸ برابر میانگین کشوری عضو کتابخانه عمومی بودند.
جوان تهرانی عضو کتابخانه دیر
او به یکی از خاطرات شیرین خود اشاره میکند و میگوید: در نیمه اول دهه ۸۰ جوان غیربومی و اهل تهران به کتابخانه مراجعه میکرد و کتاب امانت میگرفت. رشته مهندسی خوانده بود و به عنوان حسابدار در کشتی یکی از اهالی بندر دیر کار میکرد. یک روز من و آقای فرض در حال مطالعه روزنامه اطلاعات بودیم که متوجه شدیم اسم همان جوان به عنوان گمشده در روزنامه چاپ شده که آقای فرض به شمارهای که در روزنامه بود زنگ زد و به پدر و مادرش اطلاع دادیم که فرزند شما در شهر ما است، البته باور نکردند چون قبلا خیلیها برای اذیت و تمسخر کردن به آنها زنگ زده بودند.
قانون در ادامه بیان میکند: پدر و مادر آن جوان باور نمیکردند که ما راست بگوییم برای همین شماره تلفن کتابخانه عمومی دیر را دادیم و آنها زنگ زدند، وقتی حرف ما را باور کردند، کلی قربان صدقه ما رفتند و ۲ روز بعد از تهران به دیر آمدند. من به درب اسکله رفتم و به آقای فرض و آقای جمالی موضوع را اطلاع دادم. پس از مشورت قرار شد به بهانه حساب و کتاب کردن، جوان را به منزل آقای فرض ببریم. وقتی جوان وارد اتاق شد من و آقای فرض برای اینکه نگذاریم او فرار کند، هر کدام کنار یکی از دربهای اتاق نشسته بودیم. اما عکس پیشبینی ما که فکر میکردیم جوان ممکن است فرار کند، پدر و مادر وقتی با فرزند خود روبهرو شدند خیلی خوشحال شدند و جوان دست و پای پدر و مادر خود را میبوسید و دو طرف گریه میکردند و اشک شوق میریختند که برای ما صحنه جالبی بود.
او با بیان اینکه آن جوان احتمالا به دلیل مسائل خانوادگی خانه پدر و مادرش را ترک کرده بود، ادامه میدهد: خانواده آن جوان کارخانه تولید جوراب و لباس داشتند. جوان بعد از یکسال عروسی کرد و کارت دعوت برای ما هم فرستاد که ما با توجه به دوری مسیر نتوانستیم در مراسم عروسیاش شرکت کنیم.
کتابخانه عمومی دیر تا سال ۹۰ یا ۹۱ اسم خاصی نداشته است و آن طور که آقای قانون میگوید در انجمن کتابخانه این موضوع مطرح و نام مدام دیری برای این کتابخانه انتخاب میشود.
آثار شاعر دیری درون صندوقچه حسینیه
قانون درباره این شاعر دیری میگوید: مدام دیری ۲۵۰ سال پیش در بندر دیر زندگی میکرده و شاعری است که ۲۰ هزار بیت شعر داشته است و ۱۰ سال در هندوستان زندگی کرده است. سال ۵۷ گروهی از دانشگاه هندوستان به بندر دیر آمدند تا آثاری از او پیدا کنند چون میدانستند شاعر است ولی هیچ اثری از او پیدا نکردند، تا اینکه سال ۸۴ یا ۸۵ در حسینیه اعظم دیر مشهور به ماتم آغا صندوقچهای پیدا میشود و با این ذهنیت که این صندوقچه وقف حسینیه است نباید به آن دست بزنیم و بازش کنیم، به آن دست نمیزنند تا اینکه زمانی که میخواستهاند بخش خانههای قدیمی را تخریب و بازسازی کنند میگویند باید بدانیم چه چیزی داخل این صندوقچه است. بعد از باز کردن درب آن متوجه میشوند شعرهای مرحوم مدام دیری درون صندوقچه بوده است که متاسفانه موریانه قسمت بیشتر اشعار را از بین برده بود و فقط هزار و ۵۰۰ بیت باقی مانده است.
او در پایان با بیان اینکه مسوولان شهرستان به ویژه امام جمعه و فرماندار طی سال به کتابخانه سرمیزنند و این باعث خوشحالی و خرسندی ما است، توصیه میکند که برای کاهش آسیبهای اجتماعی و ارتقا سطح فرهنگ جامعه خانوادهها و مسوولین بیشتر به فرهنگ کتابخوانی و کتابخانهها بها دهند.
منبع: فارس
خلیج فارس: احمد آرام تازهترین رمان خود را که «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» نام دارد، تلنگری برای خودشناسی دانست و ابراز امیداوری کرد که این اثر در مسیری بیفتد که مخاطبان پیامهای انسانی آن را کشف کنند.
به گزارش خلیج فارس به نقل از خبرگزاری کتاب، این داستاننویس و نویسنده جنوبی شامگاه پنجشنبه در آیین رونمایی تازهترین اثر خود گفت: این رمان حاصل ناتمامی نمایشنامه «خاکسپاری زن زنده» در دوران پیشاکروناست که در روزهای پایانی تمرین قرار داشت اما به یکباره با فراگیری ویروس دهشتناکی همه اجراهای زنده نظیر تئاتر متوقف شد. در پی توقف این نمایش و قرنطینه اجباری، رمان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» خلق شد.
وی ادامه داد: «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» ابتدا یک داستان کوتاه بود اما با از دست دادن تعداد زیادی از دوستان و آشنایانم در اثر کرونا، این داستان شاخ و برگ بیشتری پیدا کرد و احساس کردم شخصیتهای داستان حرفهای بیشتری برای گفتن دارند که در قالب داستان کوتاه گنجانده نمیشود و این گونه شد که این اثر به رمانی ۲۲۴ صفحهای تبدیل شد.
آرام با اشاره به اینکه این رمان تنها کاری است که سه ماه نوشتن آن زمان برد، افزود: دیگر رمانها و مجموعه داستانهایم معمولاً هشت ماه زمان میبرد تا کامل آفریده شوند ولی رمان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» یکی از کارهایی بود که شروع و پایان خوبی داشت. این رمانم سال ۱۴۰۱ تمام شد و همان سال آن را برای چاپ به نشر افق سپردم در حالی که این نشر به انتشار کارهای ترجمه روی آورده بود ولی از انتشار این رمان استقبال کرد اما بنا به دلایلی این کار امسال منتشر شد.
نویسنده رمان «حلزونهای پسر» بیان کرد: آدمها با آمدن کرونا که مجبور شدند برای حفظ سلامت خود و جامعه تن به قرنطینه بدهند، تازه با خود واقعیشان مواجه شدند و درست در این زمان بود که خودشان را شناختند. آدمها تا پیش از فراگیری این ویروس حتی با خودشان آشنا نبودند اما این بیماری باعث شد که واقعیتهای وجودی خودشان را بهتر بشناسند.
این داستاننویس سپس به داستان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» گریزی زد و گفت: این رمان حول محور یک زوج میپرخد که تا قبل از کرونا بهدلیل مشغلههای کاری از واقعیتهای زندگی خود بیخبر بودند اما این ویروس مهلک موجب هوشیاری آنها نسبت به خود و موقعیتشان شد؛ اینکه باید مراقب رفتارشان بیشتر باشد.
آرام تاکید کرد: این رمان درباره کرونا نیست، بلکه درباره حواشی آن است. بنابراین تلاش کردم که کرونا بر فضای داستان مسلط نشود. در این رمان روابط انسانی را در مجتمعی در تهران برساختهام که برای مشغول کردن خود در این دوران وحشتزا رو به کارهای عجیب و غریب آوردهاند. برای مثال آنها تصمیم گرفتهاند در این ایام از طریق فضای مجازی هر کدام در تراسهای خانهشان متنخوانی کنند. در متن هر کدام از آنها تراژدی که در زندگی آنها چه در قبل و چه در بعد از شیوع کرونا وجود داشت، هویدا میشود.
وی با بیان اینکه از برخی از شایعات در باره این بیماری که همزمان با شیوع آن در رسانههای رسمی و غیررسمی رواج یافته بود، برای پیشبرد داستان بهره گرفتم، تصریح کرد: همین به جذاب شدن کار افزود. این رمان یک رمان آخر زمانی است و در آن انتظار بسیار پررنگ است. «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» اثری پر از نشانه است که مخاطب با خواندن آن خودش را میتواند پیدا کند.
آرام رمان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» را متفاوت با دیگر آثارش دانست و در این باره توضیح داد: این رمان از نظر تکنیک، زبان و روایت اثری متمایز است. برخلاف کارهای دیگرم که ذاتاً آثاری پیچیده هستند، این اثر پیچیده نیست، البته رئالیستی هم نیست، بلکه اثری در ژانر مدرن است که به دلیل تعلیقهای بدیع مخاطب میل دارد که هر چه زودتر از سرانجام آن باخبر شود.
این نویسنده بیان کرد: نمیدانم «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» چه سرگذشتی پیدا میکند اما امیدوارم در مسیری بیفتد که مخاطب پیامهای آن را پیدا کند. پیامهای آن انسانی و مبتنی بر این است که قدر یکدیگر را بیشتر بدانیم و با هم مهربانتر باشیم. البته هرگز این پیامها مستقیم در رمان مطرح نشده، چون من اهل پیام دادن نیستم و این پیام در ژرفنای داستان نهفته است که مخاطب با خواندن داستان آنها را درک و لمس میکند.
آرام با تاکید بر اینکه جهان امروز، جهانی بیرحم و پلشت شده است، تصریح کرد: متاسفانه امروز کشورهای قدرتطلب برای اینکه قدرت و اختیار جهان را در دست بگیرند گاه با حیلههای دهشتناکی سلامت انسانها را به خطر میاندازند و متاسفانه همیشه کشورهای جهان سوم قربانی میشوند. امیدوارم که هرگز در شرایطی که کرونا بر جهان حاکم کرد، دیگر قرار نگیریم چون دوست دارم که جهان همیشه در آرامش و صلح باشد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا رمان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» که با نام رمان «روزی که بومون با درد خویش آشنا شد» نوشته ژان ماری گوستاو لوکلزیو اشتراک معنایی دارد، در داستان هم قرابت دارد؟، گفت: خیر، این رمان فقط با نام رمان گوستاو لوکلزیو قرابت دارد و داستان آن کاملاً متفاوت است. البته این اتفاق برای اثر دیگرم یعنی «همانگونه که داشتم میمردم» افتاد که با اثری از فاکنر نامی نزدیک داشت. البته زمانی که من اثرم را منتشر کردم هنوز داستان فاکنر به فارسی ترجمه نشده بود و بعد از انتشار رمان من بود که نجف دریابندری این کار فاکنر را به نام «گور به گور» ترجمه و چاپ کرد.
آرام همچنین در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه برخلاف سالهای قبل که اصرار به آشنایی شاگردانتان با آثار کلاسیک ادبیات جهان داشتید، در سالهای اخیر خواندن کارهای ایرانی را توصیه میکنید، چرا؟، توضیح داد: چون کارهای خوبی در این سالها نوشته شده به خصوص از سوی زنان داستاننویس که بیشتر درگیر نوشتن هستند. طبیعی است این آثار باید خوانده شوند. متاسفانه در سالهای اخیر برخی از خردهناشران با سودجویی و سوءاستفاده از نویسندههای جوان که اتفاقاً برخی از آنها کارهای خوبی هم نوشتهاند، داستان ایرانی را به مسیر بدی انداختهاند و با کاهش تیراژ چاپ این گونه آثار بهنوعی به تنزل فرهنگی ما دامن زدند. این در حالی است که ناشران اصیل با وسواس و حفظ ارزش و جایگاه اثر و نویسنده آن به انتشار آثار در تیراژ بالا اقدام میکنند. بنابراین برای اینکه اقتصاد بازار کتاب آسیب نبیند و ناشران معتبر از انتشار کارهای داستانی مایوس نشوند، توصیه میکنم که از خواندن کارهای ایرانی غفلت نشود.
وی سپس جوایز ادبی را دیگر عامل مهم نادیدهانگاری کارهای خوب نویسندگان جوان امروزی معرفی کرد و گفت: متاسفانه افرادی که داوری این جوایز را برعهده میگیرند اغلب با داوریهای سلیقهای و رفیقبازی زمینه سرخوردگی نویسندههای جوان و موفق را فراهم کردهاند و مانع از انتخاب و معرفی آثار خوب به مخاطبان داستان شدهاند. برای مثال، کتاب راهنمای مردن با گیاهان دارویی اثر عطیه عطارزاده یکی از بهترین آثار داستانی معاصر ماست که با نثری کاملاً مردانه نوشته شده، بهطوری که شما با خواندن این اثر شک میکنید که نویسنده آن یک زن است! این اثر در بسیاری از جوایز فقط و فقط بهخاطر سلیقه و کژاندیشی داوران رد میشد تا اینکه در جایزه ادبی هفتاقلیم که داور شدم این اثر را داوری کردم و به آن امتیاز بالایی دادم و داورهای دیگر که امتیاز پایینی به این کار داده بودند، متقاعد کردم که فنی به کار نگاه کنند که خوشبختانه ماحصل آن، این شد که این داستان بهعنوان اثر برگزیده معرفی شود و همین عنوان باعث شد که این کار دیده و خوانده شود.
در بخش دیگر این آیین که به همت کتابفروشی پاتیزه برگزار شد، محمدعلی محسنی که به همراه محسن فکراندیش مدیریت این کتابفروشی بزرگ را برعهده دارند، در خصوص برپایی این مراسم گفت: پاتیزه تا پیش از آمدن کرونا برنامههای مختلفی را در حوزه کتاب برگزار میکرد که تصمیم داریم دوباره این برنامهها را از سر بگیریم.
وی ادامه داد: در این راستا، نشستهای کتابخوانی را با حضور احمد آرام و علی صالحی، نویسندگان باتجربه استان خواهیم داشت که آقای صالحی چهارشنبه ابتدای سال و آقای آرام چهارشنبه آخر ماه این نشستها را برگزار خواهند کرد. این نشستها ساعت ۵ در کتابفروشی پاتیزه برگزار خواهد شد که حضور در آن برای دوستداران داستان امروز رایگان و آزاد است.
به گزارش ایبنا؛ جشن امضای رمان «شبی که انتو با درد خویش آشنا شد» -که به همت نشر افق زمستان امسال راهی بازار کتاب شده است- از سوی احمد آرام پایانبخش این مراسم صمیمانه بود که با حضور شماری از شاگردان، بازیگران تئاتر و علاقهمندان به داستان در کتابفروشی پاتیزه برگزار شد.
خلیج فارس: حمید اسدپور از انتشار اثر مشترک خود با حسین اسکندری، دیگر تاریخپژوه جنوبی با عنوان «تاریخ بوشهر در دوره پهلوی» خبر داد و تاکید کرد: این اثر با رویکرد جدیدی بر اساس پارادایم واقعگرایی شکل گرفته است.
این استاد دانشگاه و مورخ جنوبی با اعلام این خبر به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: شناخت هر کدام از مناطق ایران میتواند به تبیین هرچه بیشتر تاریخ این سرزمین کمک کند و روشنگر و مکمل فهم دقیقتر از تاریخ این مرزوبوم شود. یکی از این مناطق کهن، استان بوشهر است.
وی افزود: اهمیت شناخت تاریخ بوشهر در آن است که از یک سو در کنار سواحل خلیج فارس قرار گرفته است که نه تنها یک شاهراه سیاسی و اقتصادی حیاتی در طول تاریخ بودهاست؛ بلکه محل مبادلات فرهنگی و اجتماعی نیز به شمار میرفته است. از سوی دیگر، بوشهر دارای پسکرانههای ارزشمندی بهویژه در زمینه ارتباطات و کشاورزی است که خود از دیرباز مورد توجه حاکمان قرار گرفته و این مساله در پیوستگی با تاریخ بوشهر تا دوره معاصر نیز تداوم یافتهاست.
اسدپور تاکید کرد: تاکنون تحقیقات گوناگونی در مورد تاریخ شهر بوشهر و استان بوشهر بهزیور طبع آراسته شدهاست که اکثر این تحقیقات مبتنی بر تاریخ بوشهر در دوره قاجاریه یا پیش از آن است. در واقع، بیشتر پژوهشهای انجامشده مبتنی بر تاریخ بوشهر از دوره افشاریه تا پایان دوره قاجاریه است و هنوز تحقیق جامعی در مورد تاریخ استان بوشهر در عصر پهلوی صورت نگرفتهاست. اگرچه معدود تحقیقاتی نیز انجامشده که بسیار ارزشمند بودهاند؛ ولی تنها به یک موضوع خاص توجه کردهاند. یک مشکل دیگر این پژوهشها هم آن است که در آنها روند تحولات پسکرانههای استان بوشهر مورد غفلت قرار گرفته و تنها تمرکزشان بر برخی تحولات بندر بوشهر بودهاست.
عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه خلیج فارس یادآور شد: همه این دلایل باعث شد تدوین اثری که بتواند تا حدودی این مشکلات را برطرف کند، ضروری بهنظر برسد. پس باید اثری تدوین میشد که بتواند تاریخ استان بوشهر را در دوره پهلوی، تحولات مهم این دوره و تأثیر آن بر بوشهر پوشش دهد و ضمن پرداختن به پسکرانههای بوشهر، تنها متکی به تاریخ سیاسی نباشد؛ زیرا جنبههای گوناگون تاریخ بهمانند حلقههای زنجیر چنان به یکدیگر وابستهاند که پرداختن صرف به یکی از آنها و نادیدهگرفتن تأثیرشان بر یکدیگر میتواند لغزشهای اساسی در یک پژوهش را در پی داشته باشد. به همین دلیل بر آن شدیم تا اثری جامع و جدید پیرامون تاریخ استان بوشهر در دوره پهلوی تدوین کنیم.
اسدپور با تاکید بر اینکه این اثر به رویدادها و تحولات استان از سال ۱۳۰۴ خورشیدی تا ۱۳۳۰ میپردازد، تصریح کرد: این پژوهش در چند بخش از قبیل اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازماندهی شده است. همچنین در این بخشها مسائل اداری، انتخابات، قاچاق، گمرک، بازرگانان و به خصوص موضوعات اجتماعی و فرهنگی مانند بهداشت، آموزش و غیره مورد توجه واقع شده است. این پژوهش با بهرهگیری از منابع دست اول پهلوی و سود جستن از گزارشات روزنامهها و اسناد سعی در توصیف و تحلیل توامان مطالب این دوره به شکل کاملاً مستندی دارد.
به گفته این تاریخپژوه جنوبی، در واقع در این اثر رویکرد جدیدی بر اساس پارادایم واقعگرایی شکل گرفته که در راستای پرهیز از روایتها و نگرشهای یکسویه پیرامون تحولات و رویدادهای تاریخی استان تلاش میکند، روایتی همهجانبه، منصفانه و علمی ارائه داده و تاریخ را آنگونه که بوده، نشان دهد نه آنگونه که ما تمایل داریم. من و آقای اسکندری در این اثر تلاش کردیم تاریخ مردمی و به عبارتی تاریخ اجتماعی و کاربردی را تدوین کنیم. علاوه بر این، سعی کردیم که با رجوع به منابع دست اول، گزارشها و اسناد موجود، تحولات را بهگونهای تبیین کنیم که شناخت دقیقی از رویدادها بهدست داده شود. از سوی دیگر، اسناد و منابع فراهم شده در این اثر و گزارشهای مورد استناد در آن همگی به منزله منابع و سرچشمههایی هستند که میتواند دستمایه سایر پژوهشگران گرانقدر برای انجام تحقیقات گستردهتر و جدیتر قرار بگیرد.
وی با اشاره به اینکه گردآوری مواد و مصالح اولیه و ضروری برای واکاوی تاریخ استان در دوره پهلوی یکی از اهداف این اثر بوده است، گفت: بدون ترید این کتاب نه تنها از فضل تقدم در این دوره برخوردار است؛ بلکه کتابی است که بدون مطالعه و مراجعه به آن نمیتوان نظر دقیقی درباره تاریخ معاصر استان بوشهر و قضایای آن از جمله توسعهنیافتگی استان بیان کرد. این کتاب نه تنها برای علاقهمندان به تاریخ یک مرجع به شمار میرود، بلکه برای افرادی که مایل هستند در حوزه توسعه استان بوشهر پژوهش کنند، منبع مهمی است بهگونهای که بدون مراجعه به آن نمیتوان ابعاد توسعهنیافتگی استان را دریافت. البته باید اشاره کرد در این اثر همچون سایر تحقیقات و کتابها، امکان لغزش سهوی یا غفلت از مورد یا مواردی وجود دارد که پیشاپیش خود بدان اشاره میکنیم.
نویسنده کتاب «مکتب بوشهر؛ پژوهشی پیرامون مکتب بوشهر در ادبیات داستانی و تاریخنگاری» افزود: از مهمترین منابع دست اول دوره پهلوی که در بررسی تحولات این دوره جایگاه محوری دارد، روزنامه کوشش است. در واقع میتوان روزنامه کوشش را دائرهالمعارفی در مورد استان بوشهر دانست که ضمن گزارش رویدادها و تحولات استان به علل، نتایج و پیامدهای حوادث نیز توجه کرده است. به همین علت در این اثر به شکل مختصری به معرفی روزنامه کوشش و صاحب امتیاز و سردبیر آن آقای شکرالله صفوی نیز که اتفاقاً نماینده مجلس هم بوده است، پرداخته شده است.
اسدپور افزود: همانگونه که پیشتر نیز گفته شد، این تحقیق میتواند ضمن بررسی تحولات بوشهر در دوره پهلوی، منابع و مدارک ارزشمندی را به تاریخپژوهان علاقهمند معرفی کند که روزنامه وزین کوشش یکی از آنهاست. نکته بسیار مهمی که در این مجال میخوام بدان اشاره کنم، این است که ذکر نام یا نامهای افراد در این اثر صرفاً بر مبنای بیان و ذکر نام یا نامهای اشخاص در اسناد و گزارشهای آن روزگار و آن دوره است و مسئولیت درستی یا نادرستی رفتارها و اقدامات نسبت داده شده با تهیهکنندگان گزارشها در آن دوره است و من و آقای اسنکدری، نویسندگان کتاب «تاریخ بوشهر در دوره پهلوی» هیچگونه حب و بغض نسبت به افراد و یا منتسبان محترم آنها نداشته و تنها بهدلیل رعایت شیوه علمی و با در نظر داشت اصل امانتداری نسبت به درج گزارشها یا استناد بدانها اقدام کردهایم.
وی همچنین تاکید کرد: این اثر بدون در نظر داشت تعلقات قومی، قبیلهای و طایفهای تدوین شده و هیچگونه جانبداری یا عدم جانبداری نسبت به شخص یا اشخاص و مکان در تدوین اثر، انجام نشده و تلاش شده است که اثری علمی و بیطرفانه با رویکرد توصیفی، تحلیلی و البته کاربردی در اختیار علاقهمندان قرار بگیرد. کاربردی و مردمی بودن این اثر تاریخی یکی از اصول حاکم بر تدوین و انجام آن بوده است و امید داریم که در مسیر توسعه استان بوشهر، این اثر بتواند به سهم خود گامی هرچند کوتاه بردارد.
اسدپور در خصوص فرایند انتشار این کتاب هم توضیح داد: این اثر بهمن ۱۳۹۹ برای انتشار به یک نهاد فرهنگی در بوشهر سپرده شد که داوران آن نهاد اثر را بررسی و تائید کردند و البته نظر خود را برای اصلاح بخشهای از کتاب هم اعلام کردند که اعمال شد اما متاسفانه پس از گذشت چند سال آن سازمان فرهنگی به دلایل گوناگون نظیر تغییر مدیریتی و کمبود بودجه از انتشار این اثر خودداری کرد. همین مسئله موجب شد که ما بدون مراجعه به سازمان دیگری با هزینه شخصی کتاب را امسال بهمناسبت ۱۸ اسفند، روز ملی بوشهر منتشر کنیم. کتاب «تاریخ بوشهر در دوره پهلوی» به همت انتشارات «میراث ماندگار» در ۴۵۲ صفحه بهصورت مصور منتشر و راهی بازار کتاب شده است.
خلیج فارس: کتاب «سیاستهای نوین در توسعه کسب وکارهای روستایی، رویکردهای نوآورانه در دنیای هوشمند» نوشته لیلا انبارکی نویسینده بوشهری توسط انتشارات پاتیزه منتشر و روانه بازار نشر شد.
به گزارش خلیج فارس؛ این کتاب به بررسی عمیق چالشها و فرصتهای موجود در حوزه توسعه روستایی میپردازد.
هدف اصلی این اثر، ارائه راهکارها و سیاستهایی است که با بهرهگیری از فناوریهای نوین و رویکردهای خلاقانه، جان تازهای به اقتصاد روستایی ببخشند.
«سیاستهای نوین در توسعه کسبوکارهای روستایی: رویکردهای نوآورانه در دنیای هوشمند» تلاش دارد با تحلیل نمونههای موفق از سراسر جهان، به سیاستگذاران، کارآفرینان و محققان نشان دهد که چگونه میتوان از ابزارهای دنیای هوشمند برای رشد اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی در مناطق روستایی استفاده کرد.
این اثر میتواند بهعنوان یک منبع علمی و کاربردی مورد استفاده قرار گیرد و ما را به درک بهتر ظرفیتها و ایدههای جدید برای تحول در مناطق روستایی ایران نزدیکتر کند.
لیلا انبارکی که چند سالی است بر موضوع توسعه متمرکز است، پیشتر سه کتاب با عناوین «توسعه دریامحور»، «زنان و توسعه سیاسی» و «توسعه نوین اقتصادی و اجتماعی در دنیای هوشمند» را نیز توسط همین ناشر به چاپ رسانده است.
انتشارات پاتیزه این کتاب را به جامعه علمی و پژوهشی معرفی کرده و آن را اثری مهم در حوزه توسعه مناطق روستایی کشور میداند.
خلیج فارس: کتاب جدید ایرج صغیری به نام «انگلیسیها در بوشهر» به چاپ دوم رسید و از سوی انتشارات نریمان منتشر شد.
به گزارش خلیج فارس؛ شانزده قصه و روایت این کتاب را میتوان «مجموعهداستان» دانست و درعینحال میتوان پژوهشی تاریخی خواند. این کتاب از چند جهت حائز اهمیت است و میتوان آن را در دسته کتابهای سیاسی، ادبی، تاریخی قرار داد.
مرز خیال و حقیقت علاوهبر داستانها، همانگونه که ایرج صغیری نویسنده کتاب نیز اشاره میکند، در روایتِ راویان نیز قابل تشخیص نیست و نمیتوان میان افسانه و واقعیت در این روایات تمیز قائل شد.
ایرج صغیری خود درباره این کتاب چنین آورده است: «انگلیسیها سالهای سال در بوشهر کنسولگری مهم و پرکاری داشتند و از طریق آن در این منطقه اعمال سیاست میکردند که اتفاقاتی تاریخی را موجب شدند. مردم بوشهر درباۀ آنها باورهای عجیب و جالبی داشتند که بعضاً به افسانه نزدیک میشود. در این کتاب دیدگاههای فرهنگ عامیانۀ بوشهریها به انگلیسیها نیز گردآوری شده است.
انگلیسیها در بوشهر برگفته از خاطرات بیش از صد پیرمرد و پیرزن بوشهری درباره حضور انگلیسیها در بوشهر است که برگزیدۀ این خاطرات را در این کتاب آمادۀ چاپ کردهام.
این مجموعه داستان گویای قضاوت مردم بوشهر درباره انگلیسیها است که در بیشتر این داستانها ظلم و جنایت اجنبیها توصیف شدهاند. مردم بوشهر نگاه کینهتوزانهای به انگلیسیها داشتند و مردم شیوۀ زندگیِ آنها را مرتبط با افسانه و جادو میدانستند.»
چاپ دوم «انگلیسیها در بوشهر» پاییز ۱۴۰۳ توسط انتشارات نریمان در ۱۸۸ صفحه با قیمت ۲۰۰ هزار تومان روانۀ کتابفروشیها شد.