خلیج فارس: امروز ابرهای زیبا در آسمان شهر تکاب تصاویر بدیع و خیره کننده‌ای را به وجود آورد.
تکاب مرتفع‌ترین و سردترین شهر استان آذربایجان غربی است. این شهر مرکز شهرستان تکاب بوده و یکی از شهرهای باستانی و قدیمی ایران و جهان است که قدمت آن به دوران هخامنشیان و ساسانیان باز می‌گردد.
تخت سلیمان از مهم‌ترین مناطق باستانی و فرهنگی ایران است که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است.
منبع: همشهری آنلاین
خلیج فارس: باستان شناسان مصری و ژاپنی به تازگی از یک مقبره مصر باستان که بیش از ۴۰۰۰ سال پیش در صخره تراشیده شده بود، رونمایی کردند که کشفی پیشگامانه محسوب می‌شود.
به گزارش خلیج فارس؛ محل این مقبره نیز در قبرستان سقاره، واقع در ۲۰ مایلی جنوب قاهره است. نوزومو کاوای، سرپرست تیم ژاپنی می‌گوید: «این مقبره که قدمت آن به بین ۲۶۴۹ تا ۲۱۵۰ قبل از میلاد باز می‌گردد، دارای گورها و آثار باستانی متعددی است که دوره‌های تاریخی مختلف را در بر می‌گیرند و بینش‌های ارزشمندی از تاریخ این منطقه ارائه می‌کند.»
در میان گنجینه‌های قابل توجهی که در این مقبره کشف شده، مجموعه‌ای از ظروف آلاباستری از سلسله هجدهم که به خوبی حفظ شدند و مجسمه‌های سفالی که ایسیس و هارپوکرات را به تصویر می‌کشند، دیده می‌شوند.
این تیم بین‌المللی، در جریان بررسی این مقبره، بقایای یک انسان را نیز کشف کردند که در کنار یک ماسک رنگی زنده دفن شده بود. آنها همچنین محل دفن یک کودک را کشف کردند که قدمت آن به سلسله دوم (۲۸۹۰ – ۲۶۸۶ قبل از میلاد) می‌رسید.
در داخل مقبره، تابوتی متعلق به سلسله هجدهم (۱۵۵۰-۱۲۹۵ قبل از میلاد) و یک ظرف آلابستری دیده شد که به طرز شگفت‌انگیزی حفظ شده بود.
علاوه بر این، دو مجسمه سفالی که الهه مصر باستان ایسیس را به تصویر می‌کشد و با مراسم تدفین مرتبط است همچنین خدای کودک هارپوکراتس که در دوره‌های بطلمیوسی به عنوان خدای سکوت و اسرار شناخته می‌شد، کشف شدند.
یک تخته سنگی حکاکی شده حاوی کتیبه‌ای که نشان می‌داد متعلق به مردی به نام «هرویدس» است، طلسم‌های مختلف و اوستراکا (تکه‌های سفال شکسته) از دیگر یافته‌های جدید در این مقبره بود.
گورستان بزرگ سقاره در نزدیکی شهر باستانی ممفیس قرار دارد و یک سایت میراث جهانی یونسکو است. بیش از دوازده هرم، از جمله اهرام معروف جیزه همچنین اهرام کوچکتر ابو سیر، دهشور و ابورویش در این گورستان قرار دارند.
مقامات مصری در سال‌های اخیر از اکتشافات باستان‌شناسی زیادی در مکان‌های مختلفاین کشور خبر داده‌اند.
ده‌ها محل دفن مربوط به دوران پادشاهی جدید که قدمت آنها به ۱۸۰۰ تا ۱۶۰۰ قبل از میلاد برمی‌گردد، در نزدیکی شهر جنوبی اقصر (Luxor) به همراه ویرانه‌های یک شهر رومی باستان از جمله این اکتشافات است.
منبع: برترین ها
خلیج فارس:جشنواره خوراک با رسیدن روز رشت در تالار مرکزی رشت برگزار شد. رشت به عنوان برند خوراک در یونسکو شناخته شده است. در این جشنواره از غذا‌های فراموش شده شهر رشت استفاده شد.
خلیج فارس: باستان شناسان تبر دستی غول پیکری را کشف کردند که تصور می شود بیش از ۲۰۰ هزار سال قدمت داشته باشد.
به گزارش خلیج فارس؛ یک تیم بین المللی از محققان این مصنوع سنگی ماقبل تاریخ را طی یک بررسی باستان شناسی که در یک بیابان (دشت قره) در شمال غربی عربستان سعودی انجام شد، کشف کردند.
این تبر دستی یکی از مهم‌ترین یافته‌های حاصل از بررسی دشت قره است. این ابزار سنگی شگفت‌انگیز بیش از نیم متر طول دارد و بزرگترین نمونه از یک سری ابزار سنگی است که توسط اومر آکسوی یافت شد.
آکسوی گفت: ” این ممکن است یکی از بزرگترین تبرهای دستی باشد که تاکنون کشف شده است.”
دشت قره، یک شهر واحه باستانی با خانه‌های خشتی و سنگی است که در قرن ششم قبل از میلاد تأسیس شد.
منطقه اطراف آن منطقه ای با اهمیت طبیعی و فرهنگی برجسته در عربستان سعودی است که دارای بقایای باستانی و سایت های مهم است. به غیر از خود شهر، این منطقه همچنین خانه اولین سایت میراث جهانی یونسکو در عربستان سعودی، هگرا است.
هگرا شهری باستانی است که در حدود ۵۲ هکتار وسعت دارد که بیشتر آن به قرن اول پس از میلاد باز می گردد. این سایت شامل نزدیک به ۱۰۰ مقبره به خوبی حفظ شده با نماهای استادانه ای است که بر روی ماسه سنگ بریده شده است.
منبع: خبرآنلاین
خلیج فارس: شورای جهانی یونسکو با ثبت جهانی کاروانسرای «مشیرالملک» برازجان موافقت کرد.
به گزارش خلیج فارس؛ از هفته گذشته چهل و پنجمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض عربستان آغاز شد که یکی از پرونده های آن، کاروانسراهای ایران بود که نهایتا به‌عنوان 27 امین اثر تاریخی و طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.
این طرح شامل 54 کاروانسرای تاریخی ایران از جمله کاروانسرای مشیرالملک برازجان بود.
«کاروانسرای مشیر الملک» برازجان به عنوان اولین اثر جهانی استان بوشهر در فهرست یونسکو می باشد.
این بنای ارزشمند که به دژ برازجان یا کاروانسرای مشیرالملک برازجان شناخته می‌شود، از سازه‌های باشکوه دورهٔ قاجار به‌شمار می‌رود که در سال ۱۲۵۰ خورشیدی بنا به دستور یکی از نیکوکاران شیراز به نام حاج میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک شیرازی با هزینه‌ای برابر چهل هزار تومان به پول آن زمان ساخته شده‌است.
این کاروانسرا که تا قبل از انقلاب اسلامی به عنوان زندان کاربری داشت، در سال ۱۳۶۲ به شماره ۱۶۳۸ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده‌است.
گفتنی است سالهاست پرونده ثبت جهانی بندر تاریخی سیراف هم مطرح می باشد که انتظار می رود این مهم نیز در آینده پیگیری شود.
پیش از این 23 اثر ایران در فهرست یونسکو ثبت شده که شامل: چغازنبیل، تخت جمشید، میدان نقش جهان؛ اصفهان، تخت سلیمان، ارگ بم، پاسارگاد، گنبد سلطانیه، سنگ‌نوشته بیستون، مجموعه کلیساهای ارامنه، سازه‌های آبی شوشتر، مجموعه بازار تبریز، آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، مجموعه باغ‌های ایرانی، برج گنبد قابوس، مسجد جامع اصفهان، کاخ گلستان، شهر سوخته، روستای میمند، محوطه باستانی شوش، قنات ایرانی، دشت لوت، نمای تاریخی شهر یزد، چشم‌انداز باستانی ساسانی، جنگل‌های هیرکانی، راه‌آهن سراسری ایران و همچنین منظر فرهنگی اورامانات و کرمانشاه است.
در این زمینه
اولین اثر استان بوشهر در یونسکو ثبت می شود؟
تصاویر/ کاروانسرای مشیرالملک در برازجان
خلیج فارس: مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان بوشهر خبر داد: ثبت جهانی کاروانسرای مشیرالملک برازجان در انتظار پایان اجلاسیه شورای یونسکو در ریاض عربستان است.
به گزارش خلیج فارس؛ اسماعیل سجادی منش اظهار داشت: شورای جهانی یونسکو در شهر ریاض عربستان، از روز سه‌شنبه ۲۱ شهریورماه تشکیل جلسه داده که با تلاش‌های وزارتخانه تعدادی از کاروانسراهای کشور برای ثبت جهانی کاندید شده‌اند که کاروانسرای مشیرالملک برازجان نیز در این فهرست می باشد. امیدواریم تا چند روز دیگر و پس از رأی‌گیری اعضای یونسکو و پذیرش کاروانسرای مشیرالملک برازجان این خبر خیر و مهم را به هم استانی‌های عزیز اعلام نمائیم.
سجادی منش اظهار داشت: ثبت جهانی کاروانسرای مشیرالملک برازجان بدون شک در معرفی و جذب گردشگر و معرفی اصالت مردم استان بوشهر و شهرستان دشتستان تأثیر بسزایی خواهد داشت.
این بنای ارزشمند که به دژ برازجان یا کاروانسرای مشیرالملک برازجان شناخته می‌شود، از سازه‌های باشکوه دورهٔ قاجار به‌شمار می‌رود که در سال ۱۲۵۰ خورشیدی بنا به دستور یکی از نیکوکاران شیراز به نام حاج میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک شیرازی با هزینه‌ای برابر چهل هزار تومان به پول آن زمان ساخته شده‌است.
این کاروانسرا که تا قبل از انقلاب اسلامی به عنوان زندان کاربری داشت، در سال ۱۳۶۲ به شماره ۱۶۳۸ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسیده‌است.
سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کرده: برای اجلاس یونسکو، ایران پیشنهاد روستای ماسوله به علاوه ۵۶ کاروانسرا از ۲۴ استان کشور (از جمله مشیرالملک برازجان) ارائه کرده است. درباره ویژگی کاروانسراهای پیشنهادی آمده است که «هیچ‌یک از آنها نقشه تکراری ندارند، بنابراین مشهود است که کاروانسراها نتیجه و محصول خلاقیت و نبوغ معماران ایرانی در طول تاریخ است.»
26 اثر ایران در یونسکو کدامند؟
تاکنون ۲۶ اثر تاریخی و طبیعی خود را در یونسکو ثبت کرده که شامل چغازنبیل، تخت جمشید، میدان نقش جهان اصفهان، تخت سلیمان، چشم‌انداز فرهنگی ارگ بم، پاسارگاد، گنبد سلطانیه، سنگ‌نبشته بیستون، مجموعه آثار رهبانی ارامنه، سازه‌های آبی شوشتر، بازار تاریخی تبریز، آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، باغ ایرانی، مسجد جامع اصفهان، برج گنبد قابوس، کاخ گلستان، شهر سوخته، چشم‌انداز فرهنگی میمند، شوش، قنات ایرانی، دشت لوت، شهر تاریخی یزد، چشم‌انداز باستان‌شناسی ساسانی منطقه فارس، جنگل‌های هیرکانی، راه‌آهن سراسری ایران و چشم‌انداز فرهنگی اورامانات است.
خلیج فارس: «دانش ساخت لنج و دریانوردی با لنج در خلیج فارس» اثر جهانی ایران در یونسکو است که روند انقراض آن متوقف نشده و در معرض خطر قرار دارد.
به گزارش خلیج فارس؛ تدوینگر پرونده جهانی این میراث ناملموس نیز می‌گوید: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تاکنون تلاش ویژه‌ای برای حفاظت از این میراث ناملموس نکرده است.
«دانش ساخت لنج و دریانوردی با لنج در خلیج فارس» در سال ۱۳۹۰ در فهرست «میراث در خطر یونسکو» ثبت شد.
سال ۱۳۹۹ پایگاه میراث دریانوردی ایران در گزارشی به سازمان جهانی یونسکو، تلاش کرد اقدامات حفظ و احیای این دانش را معرفی و ثابت کند که دانش ساخت لنج و دریانوردی در معرض خطر نیست. هرچند گفته می‌شود همه این اقدامات به چاپ یک کتاب و ساخت دو مستند از این دانش، محدود شده است.
در طول ۱۲ سالی که «مهارت‌های سنتی لنج‌سازی و دریانوردی ایرانی در خلیج فارس» در یونسکو ثبت شده است، روند انقراض این میراث ناملموس ایرانی نه تنها متوقف و یا حتی کند نشده، که جایگزینی لنج‌های فایبرگلاس، انقراض نسل استادکاران ایرانی و کاهش کارگاه‌های لنج‌سازی، استفاده از نیروی کار ارزان و پاکستانی و به واسطه آن، رواج و جایگزینی دانش لنج‌سازی پاکستانی‌ها، مهارت لنج‌سازی ایران را در تهدید بیشتری قرار داده است. در پاره‌ای مواقع، حتی وجود مصوبه‌هایی مثل محدودیت تردد و سوخت لنج‌های چوبی و سنتی در دریا، حیات این میراث باستانی ایران را به چالش کشیده است.
