256543
جعفر محمدی
آیت الله موحدی کرمانی رئیس مجلس خبرگان رهبری گفته است: در خصوص مسئله حجاب قوانینی تصویب کنیم که برای افراد محجبه امتیار قائل شود، از جمله تخفیف مالیاتی و بخشودگی جرایمی مانند جرایم رانندگی تعلق بگیرد، این امتیاز باعث می‌شود افراد به سمت حجاب تشویق شوند.
هر چند که این پیشنهاد اساساً قابلیت اجرا ندارد و حرفی است مانند هزاران سخن بی پایه دیگر که هر روز بر دهان مسوولان کشور جاری می شود ولی نشان از یک طرز فکر می دهد که به بهانه این پیشنهاد، بدان می پردازم.
جامعه ای که نگاه مدیرانش به مردم، مبتنی بر تبعیض باشد، هیچگاه روی خوشی نخواهد دید و به تعبیر مد شده این روزها، در همه عرصه ها به ناترازی هایی چنان وحشتناک می رسد که ناترازی این روزهای برق در برابرش هیچ است!
اگر این نگاه تبعیض آمیز رنگ و بوی ایدئولوژیک بگیرد هم که دیگر قوز بالای قوز خواهد بود. درست مانند تبعیض مبتنی بر اعتقادات کمونیستی که با ابرقدرت شرق آن کرد که دیدیم و در تاریخ نوشتند.
سال های سال است که نگرش مبتنی بر تبعیض، گریبان ایران ما را گرفته است؛ از استخدام یک آبدارچی ساده در فلان اداره فلان شهرستان دورافتاده تا سپردن پست های تخصصی در پایتخت، شاهد آن بوده ایم که نه پاکی و تخصص که ظواهر و نمودها و نمادهای بیرونی افراد ملاک و محک اصلی بوده است؛ به خیال خودشان داشتند به آدم های متدین به قول آقای موحدی کرمانی، “امتیاز” قائل می شدند. اما خبر نداشتند که دارند بستر تزویر را می گسترانند چرا که اتفاقاً بسیاری از بی دینان و کج دستان و فرصت طلبان برای رسیدن به نام و نان و نوا ، راحت ترین کار را کردند: خرقه تزویر و ریا بر تن کردند، چهره نتراشیدند، در تظاهر به عبادات، از مومنان واقعی پیشی گرفتند و به ویژه بعد از پایان جنگ که انقلابیگری، هزینه نداشت و منفعت هم داشت، کاسه داغ تر از آش شدند .
بدین ترتیب، سرکنگبین صَفرا فزود و شد، آنچه نباید می شد: فساد گسترده، نفوذ در لایه های مختلف، افت سطح علمی در مدارس و دانشگاه ها ، دین گریزی بسیاری از مردم و خاصه جوانان و مهاجرت های گسترده از کشور و در یک کلان، ناتراز شدن ایران.
شگفتا که بعد از قریب به نیم قرن تجربه و دیدن نتایج آن، نه تنها در اندیشه اصلاح نیستند که پشت تریبون از تبعیض تازه می گویند که بیایید برای خانم های محجبه امتیاز قائل شویم و مثلاً جرائم رانندگی شان را ببخشاییم تا زنان و دختران، محجبه شوند!
باید از جناب موحدی و همفکرانش پرسید که اگر قرار بود با بخشودگی مالیاتی و جرائم رانندگی و دادن امتیازاتی حتی فراتر از این ها، مردم به دین خدا درآیند، پس شما و هم لباسان شما برای چه با پول و شهریه و وجوهات شرعی مردم به حوزه رفتید و درس دین خواندید؟
مگر جز این است که تبلیغ دین و پاسداری از شعله های آن در دل مسلمانان، وظیفه شماست؟ چه شد که این وظیفه که فلسفه وجودی شما را تعریف می کند فراموش شد و حال که بیت المال در دست تان است، می خواهید با بذل و بخشش آن، کم کاری تان را جبران کنید و مگر جبران می شود؟
اصلاً گیریم که کسی به خاطر معافیت مالیاتی یا هر امتیازی که شما از کیسه بیت المال می بخشید به سمت دین بیاید؛ واقعاً این دینداری به چه دردی می خورد؟
وانگهی حتی در فرض اجرای این طرح، باز هم بساط تزویر و ریا گسترده تر نمی شود؟ و محجبه های واقعی که از سر تشرع و تدین حجاب بر سر دارند، مهجورتر و مظلوم تر نمی شوند؟
و اساساً در کجای دنیا به کسی که تخلف کرده امتیاز می دهند که شما برای متخلفان را قوانین راهنمایی و رانندگی چنین طرحی می دهید؟ اصلاً متوجه هستید چه می گویید؟!
نه آقای موحدی کرمانی! مادام که نگاه شما و امثال شما به “ملت ایران” نگاه به “یک ملت” نیست بلکه مبتنی بر سوا کردن مردم از یکدیگر است و تفکیک آنها به حزب اللهی و غیر حزب اللهی، ریش دار و بی ریش، یقه باز و یقه بسته و با حجاب و بی حجاب و … در بر همین پاشنه خواهد چرخید و شما بدون آن که درک درستی از چرایی ها داشته باشید، برای چگونگی ها، طرح های من درآوردی این چنینی خواهید داد و کار ملک و ملت را خراب تر خواهید کرد.
منبع:عصرایران