نگاه جزیی‌نگر و صرفا منطقه‌ای، ارمغان توسعه نامتوازن بوشهر

محمد جعفری

برخی از فعالین رسانه و حتی مسئولین جنوب استان مدتی است که علم مخالفت و شورش علیه همه تصمیمات و برنامه های اعلام شده از سوی مرکز استان برافراشته اند و خود را هماره متضرر و حق از کف داده در تعامل با استان می پندارند.

در این باب ذکر چند نکته و پیش بینی اتفاقی نامیمون حاصل از این اشتباه استراتژیک و تفکر ناصواب که حاصل توسعه نامتوازن و نام نهادن رستم بر فرزند و ترسیدن از صدا زدن با آن نام است ضروری می نماید.

در حال حاضر و حتی با پذیرفتن همه انتقادات فعالین جنوب استان، آیا این چهار شهرستان از نظر وضعیت آلودگی زیست محیطی، اشتغال، زیرساخت و سایر مسائل مشابه هم هستند؟ آیا آب و هوای جم با عسلویه و سواحل کنگان با دیر شبیه‎اند؟

برخی از دوستان به گونه ای از استفاده مرکز استان و سایر شهرستان ها از بودجه جنوب سخن می گویند که اگر کسی نداند، می پندارد که مرکزنشینان پردیسی با خیابان هایی از سنگفرش طلا برای خود ساخته اند و نمی بینند که با هر بارندگی جزئی حتی در مرکز استان، بلم و قایق از اتومبیل و موتور در همان خیابان ها کاراترند! مرکز استانی که از یک سینما محروم است!

این تفکر حتی برخی را به سمت و سوی دایه های مهریان تر از مادر در فراسوی مرزهای استان کشانده است.

نتایج مخرب بلند مدت این تفکر جزئی نگر و سطحی که اتفاقا بیشتر از سوی اصحاب رسانه و صاحبان قلم شهرستان های کمتر آلوده و به تعبیر همان دوستان دورتر از اگزوزهای صنعتی نشات می گیرد، مطالبه گران جم و دیر و حتی برخی مناطق کمتر آسیب دیده از تبعات استقرار صنایع آلاینده در دو شهرستان دیگر بدانند که در آینده نه چندان دور عوارض همین تفکر دامن آنها را نیز خواهد گرفت و دامنه مدعیان محدودتر خواهد شد.

در دور تسلسل باطل و ویرانگر حتی به مرافعه بین شهر ها و روستاها در یک شهرستان نیز بست خواهد یافت و مثلا فردی که ساکن روستای بزباز عسلویه است هیچ حقی برای همشهرستانی خود در بندو به دلیل تاثیر کمتر آلودگی بر وی قائل نخواهد شد و این وضعیت فقط باعث سوء استفاده هایی مانند بومی شدن شهرهایی پشت کوه های بلند و با دستانی همیشه گشاده برای شکار فرصت های به ناحق و بادآورده و در پناه این اختلافات ناشی از توسعه نامتوازن و عدم اتحاد و درک شرایط موجود خواهد شد.

در آخر این که قرار نیست همه مثل هم منتفع گردند ولی از دور خارج ساختن به این شکل، مانند صندلی بازی دوره کودکی، نتیجه ای جز افتادن همه و در اتفاقی تکراری، تصاحب صندلی به وسیله فردی خارج از بازی، عایدی دیگری در بر نخواهد داشت.

در این زمینه
عبور از شیخ موسی یا خطای راهبردی فرمانداران؟