خلیج فارس:روزنامه کیهان در روز ۲۲ مرداد ۱۳۵۷ در صفحه اول خود به موضوعاتی از جمله: -تظاهرات و شورش در تهران و چند شهر دیگر -تظاهرات اصفهان را مارکسیست‌ها در کنترل گرفتند -اسامی گروهی از مقتولین بلوای اصفهان و شیراز -در نجف آباد و همایونشهر هم حکومت نظامی اعلام شد -دانشگاه آذرآبادگان یکسال تعطیل می‌شود.
منبع: انتخاب
خلیج فارس: عباس عبدی به توهین مدیر مسئول کیهان نسبت به اعضای شورای راهبری واکنش نشان داد.
به گزارش ایلنا، عباس عبدی عضو شورای راهبری دولت چهاردهم، در واکنش به مطلب توهین‌آمیز اخیر مدیرمسئول روزنامه کیهان که اکثر اعضای شورای راهبری دولت پزشکیان، فاسد و محکوم امنیتی و مدافع همجنس‌گرایی توصیف کرده بود، عنوان کرد: عصبانی است. همه کاخ‌های آرزویش خراب شده و متوجه نیست که مردم به همین افراد رای دادند و نه به طرف مقابل.
شریعتمداری اخیرا در یادداشتی نوشته بود: اکثر اعضای شورای راهبری و کمیته‌های زیرمجموعه آن کسانی هستند که در کارنامه و سوابق خود، همراهی با سرویس‌های اطلاعاتی دشمن، محکومیت‌های امنیتی، آلودگی به فساد، دفاع از همجنس‌گرایی، بی‌اعتقادی به نظام و انقلاب، همسویی و همراهی برملا شده با مثلث آمریکا و انگلیس و اسرائیل در فتنه‌ها و آشوب‌ها، ملاقات‌های پنهان با دشمنان تابلودار ایران در آمریکا و دریافت دستورالعمل برای ایجاد فتنه در کشور، درخواست از آمریکا برای اِعمال تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران اسلامی، توصیه به شورای روابط خارجی آمریکا برای مداخله در امور داخلی ایران، مخالفت و سنگ‌اندازی در مسیر تقویت تسلیحاتی ایران، برباد دادن ۸ساله انبوهی از امکانات و ظرفیت‌ها و بیت‌المال برای مقابله با تحریم‌ها و دو برابر کردن آنها، بازگرداندن کشتی حامل ملزومات غذائی و داروئی برای مردم یمن با تشر جان کری وزیر خارجه وقت آمریکا، حمایت از سند استعماری ۲۰۳۰ با وجود اطلاع از مضمون و محتوای ضد اسلامی آن و… را دارند.
خلیج فارس: روزنامه کیهان نوشت:
وزارت صمت در دوران علی آبادی، با وجود هزینه کرد بسیار بالای منابع ارزی کشور، شاهد افت کیفیت خودروها، لوازم خانگی و لاستیک تولید داخلی، واردات قطره‌چکانی خودرو، نابسامانی سامانه عرضه خودرو، تحمیل خودروی غیر به جای محصول ثبت‌نامی و… بود که آسیب زیادی به چهره دولت خدوم شهید رئیسی، نزد افکار عمومی زد.
گفته شده که خود او پیگیر وزیر شدن در دولت چهاردهم بوده است . برخی، بسیاری از مشکلات کنونی صنعت برق را محصول عملکرد سالیان گذشته او در مپنا می‌دانند. وزارت نیرو، در دولت سیزدهم بسیار موفق بوده و عملکرد دولت جدید با آن مقایسه خواهد شد. گماردن یک وزیر ضعیف، گرهی از دولت چهاردهم باز نخواهد کرد.
خلیج فارس: روزنامۀ کیهان در کانال تلگرام خودش توئیت مصطفی عیوضی را منتشر کرده که متن آن چنین است:
«رئیس کل بانک مرکزی دولت اصلاحات یعنی دکتر ابراهیم شیبانی، سالهاست که از نزدیک‌ترین چهره‌های اقتصادی به سعید جلیلی است. اگر دولت خاتمی را در کنترل تورم موفق می‌دانید، نفر اصلی این موفقیت را در کنار جلیلی پیدا کنید.»
انتشار چنین تجلیلی از دولت خاتمی در کانال کیهان، گویای بسی چیزهاست. اگر کیهان که این روزها مشغول دفاع از جلیلی است، این توئیت را نمی‌پسندید، آن را منتشر نمی‌کرد چراکه توئیت مصطفی عیوضی مثل سخنان پزشکیان در مناظرۀ تلویزیونی با جلیلی نیست که کیهان از باب پوشش مناظره مجبور به انتشار آن باشد.
در واقع کیهان همنوا با عیوضی در حال بیان این نکته است که تأسی جلیلی به خاتمی، از نشانه‌های عقلانیت جلیلی است. نکتۀ مهم‌تر اینکه، کیهان هم قبول دارد که در دوران خاتمی تورم کنترل شده بود.
اگر چنین است، پس این روزنامه باید توضیح دهد چرا در آن دوران مدام دربارۀ وضعیت اقتصادی نامطلوب جامعه می‌نوشت و تلاش می‌کرد دولت خاتمی را متهم به کم‌کاری اقتصادی کند و دلیل آن را سیاست‌زدگی دولت اصلاحات می‌دانست؟
در همان سال‌ها چهره‌های جناح راست مدام تاکید می‌کردند توسعۀ اقتصادی مهم است نه توسعۀ سیاسی؛ و کیهان هم سخنان آنان را با آب و تاب نقل می‌کرد. در واقع ارکستر سیاسی و مطبوعاتی جناح راست مشغول نواختن این آهنگ جناحی بودند که دولت برآمده از جناح مقابل، به هوای توسعۀ سیاسی، توسعۀ اقتصادی را رها کرده است.
بگذریم که جناح راست بزرگ‌ترین مانع توسعۀ اقتصادی در این کشور است. توسعۀ اقتصادی جامعۀ باز اقتصادی می‌خواهد ولی این جناح به علت غرب‌ستیزی و بیگانه‌ستیزی، با تعاملات گسترده و روابط باز اقتصادی عملا مخالفت می‌کند.
راست گرایان ایرانی در دوران خاتمی، برای عقیم کردن اصلاحات او، از اصلاحات چینی دفاع می‌کردند ولی بعدها ملتفت شدند که با اصلاحات چینی هم مخالف‌اند. فعالیت انبوه شرکت‌های آمریکایی و اروپایی در چین، نه فقط نیازمند فضای باز اقتصادی که نیازمند فضای باز فرهنگی است. و این دقیقا همان چیزی است که راستگرایان ایرانی با آن مخالف‌اند و به همین دلیل در عمل نتوانستند حتی به سمت اصلاحات چینی حرکت کنند.
اما در توئیت نقل شده در کانال روزنامۀ کیهان، نکتۀ دیگری هم وجود دارد و آن اینکه، گویی کیهان به نقل از مصطفی عیوضی دارد یادآوری می‌کند که در دوران اقتصادی مطلوب خاتمی، چه افرادی دست‌اندرکار بودند.
چرا کیهان نمی‌گوید حجت‌الله عبدالملکی که وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت رئیسی بود، امروز در کنار سعید جلیلی حضور دارد و برای نشستن او بر صندلی ریاست جمهوری کوشاست؟ یا چرا کیهان نمی‌گوید فلان پایداری‌چی که در دولت محمود احمدی‌نژاد حضور داشت، امروز در تلاش است تا جلیلی ردای ریاست جمهوری را بر تن کند؟
دلیلش روشن است: چون دولت پوپولیست احمدی‌نژاد و دولت سرگشته و بی‌برنامۀ رئیسی، خدمت شایانی به اقتصاد این کشور نکردند و باری از دوش این مردم برنداشتند که امروز کیهان بتواند دورۀ احمدی‌نژاد یا رئیسی را به عنوان دورانی طلایی یا دست کم مطلوب معرفی کند و سپس یادآوری کند که افراد موثر در این دورۀ دور و نزدیک، امروز در تیم سعید جلیلی حضور دارند.
و نهایتا باید از گردانندگان روزنامۀ کیهان پرسید که اگر خاتمی تورم را کنترل کرد و وضعیت اقتصادی نامطلوب کشور را نسبتا مطلوب کرد، چرا روزنامۀ شما جز به بدی از او یاد نمی‌کند؟ چون مواضع سیاسی‌اش را نمی‌پسندید؟ قبول. ولی آیا اختلافات سیاسی خاتمی با شما، نهایتا اختلاف بر سر شیوۀ دستیابی به بهروزی مردم این دیار نبوده؟
شما معتقدید با غرب‌ستیزی می‌توانید بهشت موعودتان را در این کشور برپا کنید. از نظر کیهان و کیهانیان، ایران آزمایشگاه ایدئولوژی خاصی است که قرار است با غرب‌ستیزی‌اش اول ایران گلستان شود، سپس جهان!
این “ایدئولوژی” هر چه باشد “دین” نیست. در بهترین حالت، التقاطی از اسلام و مارکسیسم است. مثلا یکی از عناصر مارکسیستی این ایدئولوژی، نسبت “اخلاق” و “انقلاب” است. لنین می‌گفت: «ما انقلاب را فدای اخلاق نمی‌کنیم. اخلاق را فدای انقلاب می‌کنیم.»
روزنامۀ کیهان هم دقیقا مطابق این آموزۀ لنینیستی عمل می‌کند. به همین دلیل سالهاست که علیه خاتمی دروغ می‌نویسد و به او بهتان می‌زند؛ چراکه خاتمی را عنصری غربگرا می‌داند که تاثیرگذاری سیاسی‌اش در جامعۀ ایران باید به کلی خنثی شود.
اما الآن که خطر باخت جلیلی در رقابت با پزشکیان احساس می‌شود، کیهان دست به دامن دولت خاتمی شده تا ثابت کند دولت اول جلیلی از حیث عملکرد اقتصادی شبیه دولت خاتمی خواهد بود نه شبیه دولت رئیسی!
منبع:عصرایران
خلیج فارس: مدیر مسئول روزنامۀ کیهان در آخرین یادداشت خود قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری (با عنوان «انگیزه اگر خدمت است باید ائتلاف کنید!») به “ضرورت حیاتی” ائتلاف کاندیداهای “جبهۀ انقلاب” پرداخته و در توضیح و توجیه این ضرورت نوشته است:
«هنگامی که پای اسلام و انقلاب در میان است و یکی از نامزدها (صرفنظر از شخصیت حقیقی او) با جماعتی بدسابقه، نابلد، خودباخته، التماس‌کننده در مقابل دشمنان بیرونی، بی‌اعتنا به قشر مستضعف، همسو با جرج سوروس صهیونیست، مخالف توان نظامی کشور و کسانی که بارها وابستگی آنها به دشمنان بیرونی تجربه شده است و… محاصره شده و به میدان آمده باشد… ائتلاف نامزدهای جبهه انقلاب و حضور تک کاندیدایی در صحنه، یک ضرورت اسلامی و انقلابی است و نادیده گرفتن آن -بدون تعارف و با عرض پوزش- با شخصیت انقلابی نامزدها همخوانی نداشته و دور از انتظار است!»
اگرچه نامزدهای فرعی جناح اصولگرا به توصیۀ مدیر مسئول کیهان عمل کردند ولی نامزدهای اصلی کنار نرفتند. بنابراین به نظر می‌رسد که آقای حسین شریعتمداری قبل از اینکه از نامزدهای اصولگرا انتقاد کند که چرا ائتلاف نمی‌کنید که خطر در کمین است و “پای اسلام و انقلاب در میان است”، باید از شورای نگهبان انتقاد کند که چرا فردی را تایید صلاحیت کرده که حضورش در انتخابات، برای اسلام و انقلاب خطرآفرین شده.
آقای شریعتمداری در یادداشت روز چهارشنبه‌اش نوشته است در انتخابات سال 1392 از نامزدهای متعدد اصولگرا خواسته که ائتلاف کنند ولی آنها توصیه‌اش را نشنیده گرفته‌اند. وی در همین یادداشت (با عنوان «مرد آن است که از حرفش برگردد!») افزوده است: «ائتلاف نامزدهای جبهه انقلاب یک ضرورت اسلامی و انقلابی است و نادیده گرفتن آن از سوی هرکه باشد، بی‌توجهی آشکار به این مبانی و اصول تلقی می‌شود.»
وقتی تجربه نشان می‌دهد که نامزدهای متعدد جناح اصولگرا نهایتا به یک نامزد تقلیل نمی‌یابند و باقی ماندن آنها در صحنۀ انتخابات بی‌توجهی آشکار به مبانی و اصول اسلامی (!) و انقلابی است، قاعدتا آن نهاد اسلامی و انقلابی‌ای هم که مجددا اجازه داده‌اند اصولگرایان با چند نامزد وارد انتخابات ریاست جمهوری شوند، باید مورد انتقاد جناب شریعتمداری باشند؛ چراکه همین جواز و امکان، ائتلاف اصولگرایان را ناممکن می‌کند.
مدیر مسئول کیهان “شخصیت حقیقی” پزشکیان را رد نمی‌کند ولی او را کاندیدایی می‌داند که “با جماعتی بدسابقه، نابلد، خودباخته، التماس‌کننده در مقابل دشمنان بیرونی، همسو با جرج سوروس صهیونیست” نشست و برخاست دارد و از سوی این افراد “محاصره” شده.
اگر واقعا چنین است، چطور ممکن است این وضعیت ربطی به شخصیت حقیقی پزشکیان نداشته باشد؟ واقعیت این است که کیهان فعلا در مرحلۀ تعارف با پزشکیان است. اگر پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود، به تدریج روزنامۀ کیهان از مرحلۀ تعریف و تعارف عبور می‌کند و او را هم مثل جواد ظریف و روحانی با انواع و اقسام تهمت‌ها و دشنام‌ها می‌نوازد.
نکتۀ دیگر اینکه، جناب شریعتمداری در یادداشت روز چهارشنبۀ خود نوشته است که پزشکیان “در دایرۀ انقلاب” است. شریعتمداری در سال 1392 هم، پس از پیروزی روحانی در انتخابات، مدعی شد که روحانی اصولگرا است و پیروزی او در حقیقت پیروزی اصولگرایان در انتخابات بوده.
اما دیری نپایید که کیهان فراموش کرد که ریاست جمهوری روحانی را مصداق پیروزی اصولگرایان در انتخابات خوانده و مدام روحانی را به باد انتقاد گرفت؛ تا جایی که اخیرا رد صلاحیت روحانی در انتخابات مجلس خبرگان را امری بدیهی دانست و حتی مدعی شد «توده‌های عظیم مردم از تائید صلاحیت ایشان برای دور دوم انتخابات متعجب بوده و گلایه داشتند که با توجه به عملکرد و مواضع آقای روحانی در دور اول ریاست جمهوری، چرا شورای نگهبان برای بار دوم نیز صلاحیت ایشان را تائید کرده است؟!»
اگر پیروزی روحانی در انتخابات سال 92 پیروزی یکی از اصولگرایان بود، چرا عملکرد و مواضع روحانی در دور اول ریاست جمهوری، آن قدر برای کیهان ناخوشایند از آب درآمد؟ دلیلش روشن است: چون سیاست داخلی و خارجی دولت روحانی، سیاستی اصلاح‌طلبانه بود.
الان هم مدیر مسئول کیهان امیدوار است دولت پزشکیان سیاستی غیراصلاح‌طلبانه در پیش بگیرد یا دست کم در این زمینه آن قدرها از مشی مقبول کیهان فاصله نگیرد. به همین دلیل جناب شریعتمداری هنوز حساب “شخصیت حقیقی” پزشکیان را از کسانی که دست یاری به سوی پزشکیان دراز کرده‌اند تا جلوی درازدستی تندروها را تا حدی بگیرند، جدا می‌کند.
پزشکیان در جناح سیاسی اصلاح‌طلب حضور دارد و قاعدتا اطرافیان و حامیان و یارانش نیز اصلاح‌طلب‌اند. و چون چنین است، او نه می‌تواند و نه می‌خواهد در سیاست خارجی غرب‌ستیز باشد و در سیاست داخلی آزادی‌ستیز.
بنابراین مدیر مسئول کیهان، در صورت پیروزی پزشکیان در انتخابات، دیر یا زود به سراغ شخصیت حقیقی پزشکیان نیز می‌رود و او را نیز به انواع و اقسام اتهاماتی متهم می‌کند که پیشتر متوجه “دولت اصولگرای روحانی” کرده بود.
نکتۀ دیگر اینکه، حسین شریعتمداری اطرافیان پزشکیان را “ّبی‌اعتنا به قشر مستضعف” توصیف کرده. در حالی که وقتی قشر مستضعف در حال اعتراض به افزایش قیمت بنزین بود، روزنامۀ کیهان آنها را “اشرار اجاره‌ای” نامید و در صفحۀ اولش تیتر زد: اعدام با طناب دار در انتظار اشرار اجاره‌ای.
وضع قشر مستضعف در دوران ریاست جمهوری خاتمی یا در دولت اول روحانی، هزار بار بهتر از وضع این قشر در دوران دولت کنونی. با این حال آدم حتی اگر به قشر مستضعف بی‌اعتنا باشد، باز هزار بار بهتر از این است که به فکر انداختن طناب دار بر گردن اعضای این قشر باشد! هر چند که به پزشکیان هر نقدی وارد باشد، اتهام بی‌اعتنایی به مستضعفین برچسبی است که حتی به رخت و ریخت او نمی‌چسبد چه رسد به مشی و مرامش.
دیگر اینکه، آقای شریعتمداری باید از خودش بپرسد چرا وقتی – به قول ایشان البته – “افراد همسو با جرج سوروس” (یا همان “اصحاب فتنه”) به یاری یکی از نامزدهای ریاست جمهوری آمده‌اند، شانس پیروزی او چنان افزایش یافته که جناب ایشان به نامزدهای اصولگرا با اصرار توصیه می‌کنند همگی کنار بروید که بوی باخت به مشام می‌رسد؟!
در واقع آقای شریعتمداری باید به این سوال پاسخ دهد که اگر اطرافیان پزشکیان واقعا همسو با جرج سوروس هستند، نحوۀ سیاست‌ورزی و حکمرانی شما اصولگرایان چگونه بوده که مردم حتی رجال سیاسی “همسو با جرج سوروس” را به شما ترجیح می‌دهند. بگذریم که اتهام کیهان ساخته “ملاقات خاتمی و جرج سوروس” دروغی بیش نیست.
و نهایتا اینکه، چرا وقتی اصولگرایان با چهار نامزد وارد عرصۀ انتخابات شدند، مدیر مسئول روزنامۀ کیهان از آرایش سیاسی اصولگرایان در انتخابات انتقاد نکرد؟ دلیلش روشن است: او نیز امیدوار بود بمباران پزشکیان از سوی چند نامزد دست راستی، به سود جناح راست تمام شود.
لذت کوبیدن حریف در نزاعی 4 به 1، اکنون جای خودش را به هراس از شکست داده. اتفاقا “نابلد” همین کاندیداهای مقبول جناب حسین شریعتمداری بودند که با نحوۀ حملاتشان به پزشکیان و تلنبار کردن دروغ بر دروغ در نقد دولت روحانی، آب در آسیاب اصلاح‌طلبان و اعتدالیون ریختند و شانس پیروزی خودشان به عنوان تندروهای فاقد خردمندی سیاسی را به شدت کاهش دادند.
منبع: عصرایران
خلیج فارس: روزنامه کیهان در مطلبی محمد جواد ظریف را مورد انتقاد قرار داد.
این روزنامه نوشت: ظریف گفت: آیا صحبت‌های شهید سلیمانی را نشنیده‌اید که گفت دختران بدحجاب دختر من هستند؟ آیا نشنیدید؟ چرا توی سرش باتوم زدید؟
جواد ظریف در سخنرانی برای ستاد انتخاباتی مسعود پزشکیان در کاشان گفت: شجاعت در تصمیم‌گیری و در هزینه کردن از خود درست است، شجاعت در هزینه کردن از جیب مردم درست نیست، مردم ما مستحق این هستند که ما در راه آنها قربانی شویم، مردم ما مستحق این نیستند که قربانی مطامع حزبی و سیاسی ما شوند، مردم ما شهید دادند که با گوشت ۷۰۰ هزار تومانی زندگی کنند؟ مردم ما مقاومت کردند در برابر تحریم که گروهی پررو بیایند و باز هم از جیب آنها خرج کنند و بگویند وضع خیلی خوب است؟ مردم ما به خاطر شعارهای شما شب گرسنه می‌خوابند.
محمدجواد ظریف در کاشان گفت: ما بر خلاف اقلیت پررو دنبال غوغاسالاری نیستیم و به دنبال خفه کردن صدای مخالفت هم نیستیم، دنبال این هستیم که مخالف سخن بگوید، شما به اسم شهدا صدای مخالفانتان را خفه کرده‌اید، آیا صحبت‌های شهید سلیمانی را نشنیده‌اید که گفت دختران بدحجاب دختر من هستند؟ آیا نشنیدید؟ چرا توی سرش باتوم زدید؟ با خون شهدا کاسبی نکنید، ما طلبی از مردم نداریم این مردم هستند که از ما طلبکار هستند.
ظریف ادامه داد: دوستان خودتان در جبهه پایداری گفتند سردار سلیمانی گفت اگر جلیلی رئیس‌جمهور شود من یک روز نمی‌مانم، آقای قالیباف اخیراً گفت که سوپر انقلابی‌ها شهید سلیمانی را هم قبول نداشتند حالا چه کسی دروغگو است؟ دوستان من با خون شهدا بازی نکنید شهدا با صداقت رفتند، کجایید‌ای شهیدان خدایی؟
اولاً که گوینده ادعای اخیر درباره آقای جلیلی، از گفتار خود به خاطر غلط بودن عذرخواهی کرد. اما غربگراها دوست دارند همان دروغ را تکرار کنند. ثانیاً استناد آقای ظریف به شهید سلیمانی در حالی است که وی چند نوبت در سال‌های پس از شهادت شهید سلیمانی، علیه عملکرد آن شهید در میدان مقاومت سخن گفته و میدان را موجب هزینه برای دیپلماسی و اقتصاد وانمود کرده است!
این در حالی است که سوء مدیریت فاحش امثال ظریف و روحانی در برجام و پسابرجام، یکی از عوامل گستاخ شدن آمریکا برای ترور شهید سلیمانی بود. این در حالی بود که دولت برجام در کنار واگذاری یا تعطیلی بخش عمده‌ای از برنامه هسته‌ای، شمار تحریم‌ها را به دو برابر رساند و ضمناً کشور را با سقوط فاحش صادرات نفت دست به‌گریبان کرد؛ تا جایی که مقامات دولت روحانی می‌گفتند حتی قادر به تأمین ارز غذا و دارو نیستند و این از فجایعی بود که ظریف رقم زد.
از سوی دیگر، شهید سلیمانی با وجود خویشتنداری بسیار بالا، چندین نوبت در اثر مشاهده حجم کجروی‌ها و خسارت‌های تیم روحانی و ظریف، زبان به نقد و نصیحت گشود؛ شهید سلیمانی مهر ۹۵ هشدار داد «در خط مقدم جنگ با دشمن، نباید دو صدا بلند شود و کسانی بگویند دشمن نیست، دوست است. خوارج، محصول ترویج همین نگاه بودند. اگر صاحب‌منصبانی آدرس غلط دادند و در جامعه دوصدایی دشمن درست کردند، مرتکب خیانت شده‌اند. کوچه دادن به دشمن، بدترین نوع خیانت است. ترویج فهم غلط از دشمن، حساسیت جامعه را از بین بردن و در درون آن تفرقه درست کردن، خیانت است».
حاج قاسم همچنین ۹ اسفند ۹۷، از ساده‌اندیشی درباره برجام برحذر داشت و گفت: «برای دشمن، این برجام، سه ضلعی است نه یک ضلعی. اوباما فکر می‌کرد به مرور زمان به دو ضلع دیگر می‌رسد، اما آدم عجولی که آمده، اصرار دارد به سرعت برسد و تصورش این بود که می‌رسد. اینکه اصرار می‌کنند بر برجام ۲ در منطقه، برای این است که می‌خواهند این تحرکی را که از ایران اسلامی به جهان اسلام روح و جان داده، بخشکانند.
اگر العیاذ بالله ما رفتیم و در برجام ۲ شرکت کردیم، به همین تمام می‌شود؟ نه، برجام اصلی در داخل ایران است. تلاش آنها به این‌جا منتهی نخواهد شد و برجام سه هم خواهند داشت، چون معتقدند چشمه باید خشکانده شود و این چشمه، ایران است.»
آقای ظریف نمی‌داند که این هشدارهای ناظر به واقعیات، درباره سوء عملکرد چه کسانی بود؟ یا چرا نسبت به اعتماد به آمریکا در ژنو و غفلت از تسلیح و تجهیز داعش در پشت مرزهای ایران هشدار می‌داد؟! آقای ظریف به جای پاسخگویی درباره خسارت‌های عظیمی که به بار آورده، دوست دارد جامعه را در موضوعاتی مانند حجاب و… دو قطبی کند؟ او اگر کارنامه قابل دفاعی داشت، مرتکب چنین جفایی می‌شد؟ آقای ظریف نمی‌داند که با تحریف واقعیات برجام و کتمان عهدشکنی دولت‌های آمریکا و متهم کردن مجلس (به خاطر قانون اقدام بازدارنده) همچنان دارد برای دشمن عهدشکن کوچه باز می‌کند؟
خلیج فارس: سرمقاله روزنامه کیهان امروز به جنگ بین اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم پرداخته است. حسین شریعتمداری در کیهان نوشته است: به آنچه این روزها در میان برخی از جریانات انقلابی می‌گذرد، نیم نگاهی بیندازید! چه می‌بینید؟ تخریب هواداران یک کاندیدا علیه نامزد دیگری از همین طیف و تهمت و تخریب متقابل از آن سوی به این سوی! هرطیف نیز نامزد خود را قدیس و برحق و طرف مقابل را بیرون از این دایره معرفی می‌کند! و در همین حال رسانه‌های وابسته به دشمنان بیرونی و برخی از دنباله‌های داخلی آنها با چه آب و تابی این بده بستان‌های ناپسند را پوشش می‌دهند و با دُمشان گردو می‌شکنند!
در سرمقاله کیهان که آشکارا علیه رائفی پور و تمام قد در حمایت از قالیباف نوشته شده آمده است: به جرأت و با اطلاع می‌توان گفت که این حرکت زشت و پلشت و دشمن‌پسند فقط از سوی برخی از مدعیان هواداری (تاکید می‌شود مدعیان هواداری و نه هواداران واقعی) این یا آن کاندیدا در جریان است و بدیهی است که طرفداران واقعی و نامزدها از این جرگه بیرونند بنابراین انتظار آن است و انتظاری خدا پسندانه و قانونمدارانه نیز هست که نامزدها به صراحت از تهمت‌زنندگان اعلام برائت کنند و آنها را – که عده‌ای قلیل هم هستند- دعوت به رعایت اخلاق کنند و اگر از این حرکت پلشت دست نکشیدند در ادعای هواداری آنها تردید کرده و آنان را از خود برانند.
بدون کمترین ابهام و تردیدی می‌توان گفت؛ عده اندک و کم‌شماری از مدعیان هواداری این یا آن کاندیدا که زبان و قلم به تخطئه و تخریب کاندیدای دیگر می‌چرخانند، نمی‌توانند و باور کردنی نیست که خود را تابع رهبر معظم انقلاب بدانند!
شرایط کنونی جهان اسلام و آوردگاه میان اسلام با پرچمداری جمهوری اسلامی ایران و استکبار جهانی با میدان‌داری آمریکا و صهیونیست‌ها یادآور این حکایت از زبان سعدی است و هشدار به افراد یاد شده که، آب به کدام آسیاب می‌ریزید؟!
منبع: برترین‌ها
خلیج فارس:روزنامه کیهان در مطلبی به تندی از سران اصلاحات انتقاد کرد.
این روزنامه نوشت: دبیر مجمع روحانیون می‌گوید: کسانی که میوه انتخابات را چیده و از کشته خویش ناخرسندند، گریبان کسانی را گرفته‌اند که با اکثریت همراهی و همدلی کرده‌اند.
سید محمد موسوى خوئینى‌ها درباره انتخابات مجلس نوشت: «آمار‌ها و تحلیل‌ها میزان مشارکت را ۳۰ تا ۴۱ درصدِ واجدین شرایط رأی تخمین زدند. پس از انتخابات، عده‌ای با ابراز خوشحالی از همین میزان مشارکت، آن را نشانه شکست دشمن و مُشتی محکم بر دهان بدخواهانی دانستند که مشارکتی کمتر از این را پیش‌بینی می‌کردند. بسیاری هم پیش از انتخابات برای مشارکت حداکثری تلاش کردند و تمام امکانات و ابزار تبلیغاتی را به کار بستند و البته خیلی زود متوجه ناکامی خود شدند.
این گروه تبلیغات دشمنان خارجی را یکی از علل عدم مشارکتِ حداکثری معرفی می‌کنند و به اکثریت مردم این سرزمین که در انتخابات شرکت نکردند، تهمت همراهی با بدخواهانِ مُلک و ملّت و دین می‌زنند، و گویی توجه ندارند که با این کار به ده‌ها میلیون شهروندی توهین می‌کنند.
از نظر کسانی‌که همواره سخن از انقلاب و ضدانقلاب می‌گویند، گویا مردمی که پای صندوق آمدند و رأی دادند (ولو رأی باطله)، طرفدار انقلاب و بلکه انقلابی‌اند و از این منظر لابد آن ۶۰ درصد که پای صندوق نیامدند، ضدانقلاب‌اند.
از قدیم گفته‌اند انصاف چیز خوبی است، حتی اندکی از آن؛ اکنون بفرمایند چه کسانی بیشترین خسارت‌ها را به ارزش‌های متعالی ملی و دینی وارد کرده‌اند، کسانی‌که با عملکردشان بیش از ۶۰ درصد مردم را از دست داده‌اند و برای به دست آوردن کمتر از ۴۰ درصد تمام مقدسات و ارزش‌های ملی و معنوی را هزینه می‌کنند یا دیگران؟
کسانی که میوه درخت رنجور انتخابات را چیده‌اند و از کشته خویش ناخرسندند و نمی‌خواهند بدانند که چه کرده‌اند و چه می‌کنند که کار انتخابات به این‌جا کشیده شده است، گریبان کسانی را گرفته‌اند که با اکثریت همراهی و همدلی کرده‌اند.
یکی از این کار‌ها رفتاری است که نسبت به شخصیتی مانند جناب آقای خاتمی در پیش گرفتند، شخصیتی که در انتخابات سال ۱۳۷۶ ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار گرفتند تا مردم به او رأی ندهند، ولی اکثریت قاطع رأی‌دهندگان او را انتخاب کردند. در دوران ریاست‌جمهوری او به جای آنکه حرمت انتخاب مردم را نگه دارند، هر از چندی مانعی بر سر راهش ایجاد کردند، و البته با همه آن کارشکنی‌ها، طبق آمار، موفقیت‌های او از آن پس تکرار نشده است.
آنها باز هم بر شخصیتی که اگر امروز محبوب‌ترین نباشد دست‌کم یکی از محبوب‌ترین‌ها است می‌تازند و نکته‌ای که از آن غافل‌اند این است که از این رفتار دور از انصاف و آدابِ انسانی با خاتمی، چه کسی زیان می‌کند. آنکه زیان می‌بیند نه خاتمی که کسانی‌اند که بر شیوه نادرست مدیریت‌شان بر کشور اصرار می‌ورزند و خودشان و مردم را گرفتار مشکلات روزافزون کرده‌اند و بدین‌ترتیب از همان سی‌واندی درصد هوادار خود نیز می‌کاهند. ای‌کاش بدانند که در امر حکمرانی، پیروزی سرانجام با اکثریت است».
درباره سفسطه‌بازی موسوی‌خوئینی‌ها چند نکته شایان تذکر است.
اولاً؛ ادعای احترام به اکثریت و تلاش برای مصادره به مطلوب با این واژه، به هیچ وجه با سابقه عملکرد امثال خاتمی و موسوی‌خوئینی‌ها سازگار نیست. آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ در حالی رای ۲۴/۵ میلیون نفر را زیر پا گذاشتند که در پستو اذعان می‌کردند تقلبی آن هم به میزان ۱۱ میلیون رای امکان ندارد و اتفاق نیفتاده است. کسانی که یک‌بار توانستند با چنان دروغی به مردم خیانت کنند، نوبت‌های بعدی وجدان درد کمتری خواهند داشت؛ البته اگر وجدانی برای‌شان باقی مانده باشد.
نکته دوم؛ فارغ از میزان شرکت‌کنندگان و رای‌ندادگان و انگیزه‌های مختلف کسانی که رای ندادند، این ننگ در تاریخ به نام خاتمی و موسوی‌خوئینی‌ها و برخی اعضای مرکزیت مجمع روحانیون ثبت شد که با وجود همه ادعا‌های همراهی با امام و انقلاب، کنار گروهک‌های ورشکسته‌ای مانند سلطنت‌طلبان و بهائیت و سازمان تروریستی منافقین ایستاده و نقش پادو و پیاده‌نظام را در نقشه آمریکا و اسرائیل برای تخریب انتخابات بازی کردند. ننگ تخریب و تحریم این انتخابات را به ننگ شورش علیه جمهوریت و اسلامیت در سال ۸۸ اضافه کردند.
سوم؛ پدرخوانده‌های افراطیون مدعی اصلاحات عمداً کتمان می‌کنند، اما روزنامه‌های اصلاح‌طلب متعددی مانند شرق و سازندگی و دیگران بارها نوشتند که در اغلب کشور‌های دنیا و در بسیاری از انتخابات‌ها حداکثر مشارکت ۷۰ درصد است و ۳۰ درصد غالباً میل به مشارکت ندارند.
روزنامه شرق: «مثل اکثر جوامعی که در آنها انتخابات وجود دارد، حدود ۳۰درصد جامعه، تقریباً در هیچ انتخاباتی شرکت نمی‌کنند؛ چون چندان برای‌شان فرق نمی‌کند که چه کسانی و چگونه حکومت کنند. درباره ۳۰درصد باقی‌مانده، آیا با قطعیت می‌توانیم بگوییم که در سبد معترضان هستند و در شمار تحریم‌کنندگان به حساب آورد؟ از این ۳۰درصد، چه تعداد به دلیل رقابتی‌نبودن انتخابات رأی ندادند و چه درصدی به دلیل نیافتن کاندیدای مطلوب، و چه درصدی واقعا به دلیل اعتراض؟ آیا می‌توان درصد هرکدام را، نه حتی دقیق، بلکه خیلی سردستی محاسبه کرد؟ با توجه به این محاسبه‌ناپذیری، چگونه می‌توان از ۶۰درصد رأی اعتراضی سخن گفت؛ آن‌هم وقتی آرای ۳۰درصد اول را قطعاً نمی‌توان به حساب معترضان ریخت. علاوه بر آن، سه دسته اخیر هم قابل شمارش نیستند.»
روزنامه سازندگی: «آنها که در انتخابات شرکت نمی‌کنند را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول و بزرگ‌تر که معمولاً در همه کشور‌ها یافت می‌شوند؛ نسبت به انتخابات بی تفاوتند و برای‌شان فرقی نمی‌کند چه کسی سکان هدایت کشور را به دست دارد. معمولاً از مسائل دورند. اگر دقیق شویم، تقریباً ۳۰درصد هر جامعه را تشکیل می‌دهند. گروه دوم که آنها هم گروه بزرگی هستند، انگیزه و دلیلی برای حضور در انتخابات نمی‌بینند… اگر دقت کنیم، نه دسته اول، صحبتی از تحریم می‌کنند و نه گروه دوم، هدف‌شان تحریم است. اما دسته سومی هستند که اتفاقاً صدای بسیار بلندی دارند. آنها در همه این ۴۵ سال پس از انقلاب، وجود داشته اند و بدون آنکه بشود آرای تحریم را شمرد، مدعی آن ۳۰درصد همیشه خاموش و آن گروه بی‌انگیزه دوم شده و همه عدم مشارکت را به حساب پروژه خود زده‌اند».
نکته چهارم؛ خاتمی دو سال قبل در انتخابات شورای شهر تهران از فهرست «لیست جمهور» حمایت کرد، اما نفر اول آن فهرست نتوانست حتی ۳۹هزار رای کسب کند. همچنین طی چهار سال فاصله میان انتخابات مجلس یازدهم و دوازدهم، مشارکت یک درصد در کاهش داشته و حال آن که خاتمی چهار سال قبل در انتخابات شرکت کرد. خاتمی فاقد کمترین پایگاه اجتماعی انگیزشی (مثبت) است، اما برای این که (به هر قیمت) دیده و سوی بیگانگان به بازی گرفته شود، این‌بار سعی کرد خود را در دسته تحریمی‌هایی جا‌نمایی کند که به اذعان نشریات اصلاح‌طلب پایگاهی میان مردم ندارند.
پنجم؛ خاتمی و پدرخوانده‌های جبهه اصلاحات سهامدار هشت‌ساله دولتی بودند که رحم اجاره اصلاح‌طلبان خوانده می‌شد و بدترین رکورد‌ها و میراث اقتصادی را برجا گذاشت. طبعاً این میراث منفی (معدل هشت سال رشد اقتصادی نزدیک به صفر، افتخار به نساختن مسکن، کثافتکاری نامیدن پالایشگاه‌سازی، مافیایی خواندن ساخت نیروگاه جدید، تعطیلی کارخانه‌ها و تورم ۶۰ درصد) که برطرف کردن آن مجالی دست‌کم نصف عمر دو دولت روحانی را می‌طلبد، در دلزدگی بخشی از مردم مؤثر بوده است. در واقع می‌توان گفت سهامداران آن مدیریت اشرافی غربگرا، به صددرصد ملت ایران خیانت کرده و به زندگی آنها آسیب‌های جدی وارد کرده‌اند و بنابراین، با قایم شدن پشت آمار مشارکت و اقلیت و اکثریت نمی‌توانند آن خیانت‌های برگ را به فراموشی بسپارند.
خلیج فارس: روزنامه کیهان به منتقدان طرح آرد و نان دولت سیزدهم پرداخت.
این روزنامه نوشت: قبل از اجرای طرح جدید آرد و نان و طبقه‌بندی نوع آرد به راحتی می‌شد برنامه‌ریزی کرد و در زمان خلوتی از نانوایی‌ها نان را تهیه کرد. بعد از اجرای این طرح باید در صف بایستی و غالبا کمتر از میزانی که می‌خواهی نان دریافت کنی و ساعات کار نانوایی‌ها بسیار محدود است.
خلیج فارس: حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان نوشت:
۱- ساموئل هانتینگتون، سیاست‌پیشه معروف آمریکایی و صاحب نظریه «برخورد تمدن‌ها» در نشستی که سال ۲۰۰۵ در نیکوزیا برپا شده بود (هانتینگتون دسامبر ۲۰۰۸ درگذشت) درباره مفهوم دموکراسی سخنرانی می‌کرد. بعد از پایان سخنانش یکی از خبرنگاران (ظاهراً خبرنگار وال‌استریت ژورنال) این پرسش را پیش کشیده و گفت: شما [آمریکا]با عربستان سعودی که در آن دموکراسی مفهومی ندارد و در آن کشور هیچ انتخاباتی صورت نمی‌گیرد نزدیک‌ترین و دوستانه‌ترین روابط را دارید، ولی با ایران که تمامی نهاد‌ها و ساختار‌های سیاسی آن با رای مردم و انتخابات شکل می‌گیرد، بیشترین دشمنی‌ها را دارید! آیا این تناقض قابل توجیه است؟! (نقل به مضمون با حفظ مفهوم).
خبرنگار در گزارش خود نوشته بود؛ این سؤال برای هانتینگتون غیر منتظره بود. او بعد از لحظاتی که معلوم بود در پی یافتن جواب است، گفت؛ البته دموکراسی یک ملاک دیگر هم دارد و آن مقبولیت بین‌المللی است! خبرنگار باید می‌پرسید آیا منظور او از مقبولیت بین‌المللی، قرار گرفتن زیر بلیت آمریکاست؟! و آیا عربستان از مقبولیت بین‌المللی برخوردار است؟! … بگذریم.
۲- انتخابات در ایران اسلامی به همان اندازه که تضمین‌کننده جمهوریت و اسلامیت نظام است، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات پیش‌روی دشمنان برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران نیز هست و ماشین تبلیغاتی آنها در توهم‌پراکنی علیه مردمی بودن نظام اسلامی را از کار می‌اندازد و انداخته است.
«جان کین» مسئول مرکز مطالعات دموکراسی لندن، استاد دانشگاه وست مینستر انگلیس و مشاور ارشد MI ۶ (شاخه خارجی سرویس اطلاعاتی انگلیس) که قبل از فتنه آمریکایی-اسرائیلی ۸۸ دو بار به دعوت مدعیان اصلاحات به ایران سفر کرده و با برخی از افرادی که قرار بود در فتنه یاد شده ایفای نقش کنند ملاقات داشته است، تصریح می‌کند که انقلاب‌های رنگی (بخوانید کودتا‌های مخملی)، باید «انتخابات‌محور» باشند.
دقیقاً به همین علت و در اجرای همین فرمول دیکته شده سیاستمداران کهنه‌کار غربی است که سران و اصحاب فتنه ۸۸، کودتای خود را با ادعای تقلب در انتخابات! کلید می‌زنند. چرا که حضور گسترده مردم در انتخابات نشانه اعتقاد و اعتماد آنها به نظام حاکم است و این، همان رخدادی است که ماشین تبلیغاتی و توهم‌پراکنی دشمن علیه مقبولیت نظام را ناکارآمد و فلج می‌کند.
۳- این که در انتخابات پیش‌روی مجلس شورای اسلامی و خبرگان چه کسانی انتخاب شده و بر کرسی‌های تصمیم‌گیری و سیاست‌پردازی نظام بنشینند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، ولی حضور گسترده مردم در انتخابات نقش ویژه و کاربردی نه فقط حیاتی، بلکه از جهاتی حیاتی‌تر دارد چرا؟! برای آنکه توطئه دشمنان خارجی و دنباله‌های داخلی آنها علیه مردمی بودن نظام را خنثی کرده و بر باد می‌دهد.
۴- و بالاخره با توجه به نکات یاد شده با جرأت می‌توان گفت که انتخابات یکی از میدان‌های سرنوشت‌ساز جنگ نرم است و حضور در این عرصه به یقین و بی‌تردید، حضور در میدان جهاد است. رهبر معظم انقلاب در تعریف جهاد می‌فرمایند، جهاد به هر اقدام و عمل و گفتاری گفته می‌شود که علیه دشمن صورت گرفته و دشمن را به خشم می‌آورد. (نقل به مضمون).
حالا نگاهی به تبلیغات و تحرکات پر دامنه و فراگیر و بی‌امان دشمنان علیه حضور مردم در انتخابات بیندازید! چرا تا این اندازه از حضور و شرکت مردم در انتخابات -صرفنظر از این که چه کسانی انتخاب می‌شوند- به وحشت افتاده است؟!
