خانه
به گزارش خلیج فارس؛ این ساختار اسکیپ فلور (Skip-Floor) زمین کوچکی به مساحت کلی 76.72 متر مربع با یک دسترسی متمایز به خیابان در سمت غرب را پوشش می دهد. خود ساختمان مساحت 46.02 متر مربعی را اشغال کرده است.
با توجه به محدودیت هایی مانند نمای محدود، شکل طولانی و باریک سایت از شرق به غرب و اختلاف ارتفاع نسبت به زمین مجاور در سمت شرق، طراحی خانه تونیاما این چالش ها را در بر گرفته و نتیجه نهایی جالب توجه و متفاوت از موارد معمول است.
استفاده از یک آرایش اسکیپ فلور
خانه تونیاما شامل 14 فضای به هم پیوسته است که به طرز هوشمندانه ای توسط 9 لایه طبقه به هم متصل شده اند. این خانه جمع و جور از چیدمان های معمولی برای راه پله ها و راهروها استفاده نکرده و در آن از سطوح آویزان کف و سقف برای رهایی ساختمان از محدودیت های ارتفاع استفاده شده است.
طراحی دارای چندین عنصر نوآورانه است که از گاراژ حیاط دار 2.13 متری تا فضای بدون ستون 3.64 متری با تیرهای بالارونده را شامل می شود. پنجره های عمودی رو به راه پله ها قرار دارند و پنجره های سقفی در نمای شرقی لایه های بیشتری از پیچیدگی و تنوع را به فضای خانه می بخشند.
تاکویا تاکموتو آرکیتکتس در معماری این ساختمان تعادل بین نوآوری و طراحی مینیمال را برقرار کرده در شرایطی که حس زیبایی برای زندگی روزمره را نیز حفظ کرده است.
منبع: عصر ایران
خلیج فارس: خانهای در ایستهَمپتون با سقف فایبرگلاس شیبدار و خانهای متحرک با روکش فلزی موجدار جزو پنج خانه برتر ماه سپتامبر ۲۰۲۳ دِزین (Dezeen) هستند، همچنین خانهای با آجر سیاه در سیاتل، تراس خانههای شهری در کارگاه بازسازیشدهای در اسلو و سازهای با ساختار روستایی در ملبورن.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از فرادید؛ در اینجا فهرستی از بهترین خانههای جهان در یک ماه گذشته را ملاحظه میکنید؛ ملاک انتخاب این خانهها عمدتا سبک معماری پیشرفته و به روز آنها بوده است.
رویای آبی، ایالات متحده آمریکا، دیلِر اسکوفیدیو، رِنفرو
رویای آبی که ایوان بان از زمان تکمیل آن در سال ۲۰۱۷ نخستین عکسها را از آن گرفته است، خانهای در ایستهَمپتون با یک سقف خاص از جنس فایبرگلاس است که توسط استودیوی نیویورکی دیلِر اسکوفیدیو + رِنفرو طراحی شده است. فرمهای سفید شیبدار در فضای داخلی، جایی که دیوارها، کفها و سقفها با هم ادغام میشوند، ادامه یافتهاند و پنجرههای کف تا سقف رو به منظرۀ اقیانوس است.
استودیو هاوس، نیوزلند، ویلیام ساموئِلز
ویلیام ساموئلز معمار دو اتاقک بشکهای طاقدار با چارچوب چوبی را در کنار هم قرار داد و آنها را با فلز راهراه پوشاند تا استودیو هاوس متحرک را بسازد.
این خانهی ۴۲ متر مربعی که به عنوان جایگزینی برای خانههای استاندارد طراحی شده است را میتوان با استفاده از یک تریلر جابجا کرد و در آینده میتوان برای گسترش خانه به آن اتاقک اضافه کرد.
رامبلِر، ایالات متحده، توسط GO’C
خانه رامبلر که در یک مکان جنگلی در شمال غربی سیاتل قرار دارد، توسط استودیوی معماری GO’C طراحی شده است تا در این چشمانداز سرسبز، مثل قطعهای از خود طبیعت به نظر برسد.
این خانهی یک طبقه که بالای یک پایه ستون بتنی قرار گرفته، دارای سقف آویزان و دیوارهای خارجی از جنس آجر سیاه است که به بیرون امتداد یافتهاند تا فضاهای نیمهبستهی خارجی ایجاد کنند.
سیجین وود ترِید، نروژ، گروه معماری ریولف رامستاد
سایههای پاستلی آبی، سبز و صورتی معرف سه خانه شهری سیجین وود ترِید هستند که در یک کارگاه نجاری تبدیلشده در اسلو واقع شدهاند.
استودیوی معماری ریولف رامستاد با افزودن یک سازه فولادی و تقسیم آن به سه خانه با دیوارهای بتنی داخلی، کارگاهی را که به دلیل متروکه شدن تا حدی تخریب شده بود، بازسازی کرد.
خانه روستایی مِریکس، استرالیا، نیلسِن جِنکینز
استودیوی آفریقای جنوبی مایکل لامبی معمار با همکاری نیلسن جِنکینز این خانه بلوک سیمانی را نزدیک ملبورن ساختند.
این خانه که الهامگرفته از خانههای روستایی محلی است، با یک سقف کمارتفاع و لبههای عمیق، سایبان یک تراس و محوطه آشپزی در فضای باز است و استخر مدوری دارد که از مخزنهای ذخیره آب کشاورزی استفاده میکند.
ساکنان ویلاهای مصادرهای و ساختمانهای دولتی، درکی از بیپناهی جوانان ندارند!
در خاطرات افرادی که مکرر نزد حکام رفتهاند، از این موارد زیاد است که نزد او چیزی را میگفتند و دور از او نظر متفاوتی داشتند. امروز هم همین رفتار را به شکلهای گوناگون از خود بروز میدهیم.
چندی پیش خبری منتشر شد که یکی از مناطق شهرداری تهران قراردادی را منعقد کرده که چند صد واحد مسکونی ۲۵ تا ۳۵ متری را بسازد. هنوز خبر منتشر نشده بود که وااسلامای عدهای بلند شد که این مغایر فلان سیاستهاست، باید خانههای بزرگتر دراختیار مردم قرار دهیم، فرزندآوری چه میشود؟ مهمان و صِلِه رحِم و… چه خواهد شد و هنوز صبح شام نشده بود که خبر را تکذیب کردند تا مبادا عرش آرزوهای برخی به لرزه درآید و خوشبختانه با تکذیب خبر، ساخت واحدهای آپارتمانی و ویلایی هزار متری در دستور کار آقایان قرار گرفت. همان ویلاهایی که متناسب با فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی است و چیزی هم که زیاد داریم، زمین است که خداوند عطا فرموده.
نتیجه این رفتار چه خواهد شد؟ طبعا بیمسکنی و بدمسکنی و چند درد بیدرمان دیگر. درنهایت هم کار به آنجا خواهد رسید که مثل برخی کشورهای جنوب شرق آسیا، به جای واحدهای ۲۵ تا ۳۵ متری واحدهای ۵/۲ متری با ارتفاع یک متر و به صورت کشویی که شبیه قبر است را وارد کنیم تا حداقل مردم بدون محل خواب نباشند. همان نتیجهای که در جریان جنگهای اول و دوم ایران و روسیه رخ داد، چراکه همچنان آن نقایص فرهنگی وجود دارد.
مساله این است که به جز چند جامعه، همه کشورهای جهان با مشکل مسکن مواجه هستند و بهطور مشخص مسکنهای شهری. این را میدانیم که بهترین مسکن از نوع ویلایی آن است که یک طبقه، چند اتاق خوابه با محیط سبز و آرام باشد و بتوان در حیاط آن استراحت کرد و کبابی هم به سیخ کشید و احتمالا برخی سبزیجات را هم از روی تفنن و سرگرمی کاشت. درنهایت هم جا برای ۴ تا ۵ فرزند هم داشت. حالا از خواب بیدار میشویم میبینیم که در آپارتمان تنگ و تاریک ۵۰ متری هستیم و مدت اجاره سر آمده و قادر به پرداخت مبلغ اجاره جدید نیستیم و باید گیوهها را بالا بکشیم و دنبال خانهای کوچکتر در منطقهای دورتر بگردیم. یا آنکه بیدار میشویم میبینیم هنوز در خانه پدر و مادر هستیم، نامزد ما نیز در خانه پدری خودش است یا اصلا نامزد نداریم، کار هم نداریم و تا لنگ ظهر در رختخواب هستیم، به امید عبور از امروز. یا شال و کلاه میکنیم برای رفتن از کشور و یا…
آن روزی که آپارتمانها در شهرهای ایران ساخته شد خیلیها میگفتند کی در آنجا زندگی خواهد کرد؟ امروز خیلیها دارند خانه یک یا دو طبقه خود را میفروشند تا به آپارتمان بروند. این نه فقط ناشی از الزامات زندگی جدید است، بلکه ضرورتهای اقتصادی و اجتماعی نیز آن را تحمیل میکند. زمانی بود که آشپزخانه اُپِن پذیرفتنی نبود، امروز بدون آن واحد مسکونی روح مناسب را ندارد. ما در هر لحظه در حال انتخاب هستیم. انتخاب میان موقعیتها و امکانات گوناگون. این الزامات است که ما را از فکر داشتن واحدهای مسکونی مستقل، حیاطدار، باغچهدار و بزرگ دور میکند و به سوی آپارتمانی با اندازه کوچک و حتی دارای خدمات مشاعی، مثل لباسشویی، یا آشپزخانه مشترک سوق میدهد.
امروز خرید خانه در تهران یک رویای دستنیافتنی است. با حداقل حقوق میتوان سالانه شاید فقط ۲ متر خانه خرید که اگر یکسوم آن را پسانداز کند که نمیتواند، بیش از ۱۳۰ سال طول میکشد که خانه ۸۰ متری بخرد. بنابراین فرصت را برای ساخت واحدهای آپارتمانی کوچک از دست ندهید. داشتن یک سرپناه ۲۵ متری هزار بار بهتر از نداشتن آن است. بهتر از ناامیدی از داشتن یک سرپناه است. برای آمارسازی ساخت یک میلیون واحد مسکونی هم بهتر است. وظیفه اصلی خود را باید در بهبود اقتصاد گذاشت.
تا هنگامی که رشد اقتصادی طولانیمدت و پایدار و در اندازههای ۷ تا ۸ درصد و حتی دو رقمی ایجاد نشود، وضع مسکن روزبهروز بدتر خواهد شد که بهتر نمیشود. همه میدانیم که زندگی در چنین واحد مسکونی سخت است، ولی سختتر از آن نداشتن سرپناه است. تصمیمات را براساس وضعیت و مطلوبیت سیاستمداران نمیگیرند، بلکه باید محدودیتهای اقشار نیازمند و محروم را رعایت کرد. آنان که میگفتند ما میتوانیم و جنگ ایران و روس را راه انداختند، هیچکدام در جنگ کشته نشدند و متحمل هزینهای نیز نشدند. اگر در ساخت مسکن ارزان و کوچک دیر جنبیده شود، زمان از دست خواهد رفت. آنان که در ویلاهای مصادرهای و ساختمانهای بزرگ دولتی یا اجارهای که مجلس اجاره آن را میپردازد، نمیتوانند درکی از بیسرپناهی نسل جوان داشته باشند. براساس هِرم نیازها داشتن سرپناه مقدم بر ازدواج و تولید نسل است.
آنانی که نرفتهاند اطراف تهران تا خانه بخرند یا اجاره کنند حق ندارند دستور ازدواج و فرزندآوری دهند. اگر لازم بود یک گزارش از تغییرات قیمتی و اجاره در اطراف تهران در همین دو سال اخیر تقدیم خواهد شد. هر چند فایده ندارد و خواهند گفت بروند در کویر چادر بزنند. هیچ کمبودی بدتر از بی خردی و بیمسوولیتی نیست.
منبع: اعتماد
منتظر دور جدید افزایش قیمت مسکن باشید
خلیج فارس:تلاش برای پایین آوردن قیمتها، W۲ سازنده روموتو را به یک نسخه بهتر هدایت کرده است که نام Romotow T۸ برای آن انتخاب کرده است، اما عرشه این خودروی عجیب و غریب برخلاف نسخههای قبلی حذف شده است.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از همشهری آنلاین، خریداران همچنان میتوانند از همان فضای داخلی پانوراما و جادار لذت ببرد، اما مجبورند مبلمان فضای باز خود را مانند سایر نسخههای قبلی بیرون از فضا و روی زمین قرار دهند. هنگامی که W ۲ برای اولین بار طراحی روموتو را در سال ۲۰۱۲ معرفی کرد، کارگردان، استوارت وینتربورن گفت: به نظر میرسد چاقوی سوئیسی الهام بخش سازندگان این وسیله نقلیه عجیب بوده باشد.
تریلر روموتو با تنها یک عنصر چرخان، بیشتر شبیه یک چاقوی تاشو اولیه است و حالا این یک نسخه جدید بدون عرشه چرخان آن را به یک چاقوی تیغه ثابت خانواده تبدیل میکند. از دید ناظران، به نظر میرسد که W ۲ فروش یک تریلر خارق العاده به قیمت ۲۷۰هزار دلار را دشوارتر از توسعه آن از شکل مفهومی به واقعی میداند که یک فرایند زمان بر ۱۱ ساله است. زیرا این دومین باری است که این شرکت پس از عرضه تریلر Romotow T۸ در ماه مارس سال جاری، خط تولید خود را با مدلهای ارزانتر گسترش میدهد.
روموتو با درک این که واقعا میتواند T ۸ را ساده کند و درصدی جدی از قیمت را کاهش دهد، هفته گذشته از عرضه یک مدل بدون عرشه به نام T ۸ خبر داد. T ۸ اصلی با عرشه اکنون تبدیل به T ۸+ میشود. T ۸ جدید طراحی کابین و نقشه یکسانی دارد و با همان امکانات رفاهی ارائه شده. تفاوت اصلی بین نسخههای Pure و Ultimate در تریمهای لوکس و ویژگیهای بیشتر در نسخه دوم است. بهروزرسانیهای نهایی بسته شامل توسعه چند ناحیهای برای سیستم صوتی Fusion، تلویزیون هوشمند ۴K ۳۲ اینچی در اتاق خواب، سیستم تعلیق بادی و ظرفیت دو برابری باتری خورشیدی است.
خلیج فارس:ساعت نزدیک به ۱۲ ظهر یک روز گرم تابستانی است. هوا به دلیلِ آفتابی که سراسر زمین را گرفته حسابی گرم است.
به گزارش«خلیج فارس» به نقل از برترین ها؛ساعت نزدیک به 12 ظهر یک روز گرم تابستانی است. هوا به دلیلِ آفتابی که سراسر زمین را گرفته حسابی گرم است. در خلوت خیابان قدم زدیم و به خانهها نگاه کردیم. اینبار اما جزئیتر به زنگهایشان و حسی که آن لحظه داشتیم را بازگو کردیم. این عکسها را معصومه جهانیپور گرفته، تماشا کنید و در انتها از حس خودتان برای ما بنویسید که اگر در همین لحظه زنگ خانه شما به صدا در میآمد دوست داشتید چه کسی پشت در باشد؟
زنگِ خورده شده، تاریخ انگار او را جویده است! اما همچنان صدا میدهد، صدا داشتن علیرغم هرزگی زمین و زمانه
چشمکی از میان سبزیِ برگهای درخت، زیست منضبط و تحت انقیاد
ایستاده بر تن دیوار، اراده انجام وظیفه
پناه گرفته از پس درخت تنومند کوچه، شاهد ریشه و ساقه، با سایهبانی سخاوتمند
در حصار آگهیهای چسبنده و سمج، ادامه حیات در میان کاغذهای امید
صمیمی با آجر، صدایی از قلب سیاهی
صدا میدهد که به سبزها ورود کنیم، مژدهای برای ورود به قلب آدمهای آن طرف دیوار
همسایگی سنت و مدرنیته نم کشیده
استقامت چند طبقه در جوار دیوار کهنه
بورژوازیِ چیدمان شده، تفاخر دیواری
اضطراری و حداقلی و ترس زده، سیمان سفید بر آن تنش نگه داشته
اینجا همه چیز روی برنامه است