صدا و سیما

خلیج فارس: جعفر گلابی در روزنامه اعتماد نوشت: بی‌مخاطبی درد بزرگی است که گریبان صدا و سیما را گرفته است و هر چه می‌کنند گویا خلاصی از آن میسر نیست و گاهی به هر رطب و یابسی چنگ می‌زنند تا مثلا در عصر انفجار ارتباطات و نفوذ خیره‌کننده رسانه‌ها سری در میان سر‌ها داشته باشند ولی از قضا سرکنگبین‌شان صفرا می‌زاید و تا تولید انزجار هم پیش می‌رود.

اینکه در یک برنامه مثلا طنز کسی ادای افراد دارای معلولیت را در بیاورد و خنده‌ای را سبب شود، اندوهناک است و تلاش‌شان نه حلال! آن کس که چنین برنامه‌ای ساخته قطعا با حساسیت‌های موجود در جامعه فاصله هزاران ساله دارد، ولی انتظار از ناظران است که با دقتی شگفت‌آور در زمینه‌های دیگر عمل کنند و به اصطلاح مو را از ماست بیرون بکشند.

گویا لازم است برای متولیان ناآشنا با اوضاع مظلومان معلول توضیح دهیم که این قشر آسیب دیده هیچ چیز برای خنداندن و جلب تمسخر ندارند و حتی شکوهمندانه ترحم کسی را نمی‌خواهند. حالا که تورم و گرانی و نقصان اعتبارات دولتی کمک‌های حداقلی به ضعیف‌ترین قشر جامعه را با نقصان روبه‌رو کرده و بزرگواران دردمند با تنی خسته و ملالی روزافزون ناچار به تجمعات پی در پی می‌شوند و البته صدای‌شان به جایی نمی‌رسد استهزا در رسانه ملی را کجای دل‌شان بگذارند؟

حقیر چند سال پیش از کثرت مشکلات معلولان همین جا نوشتم و دولت و جامعه را مورد خطاب قرار دادم که اگر توان و انگیزه رسیدگی به احوال تنهای رنجور را ندارید و سالم‌ها مجالی برای دیدن معلولان نگذاشته‌اند، روش‌هایی برای پاک کردن صورت مساله وجود دارد!

شرم دارم که صریحا بنویسم ولی اشاره‌وار می‌گویم که زمانی در آلمان سعی کردند که صورت مساله را پاک کنند تا جامعه سرباری، چون معلولان نداشته باشد! اگر حقوق مصرح قانونی معلولان قابل اعطا نیست، اگر یک دردمند ویلچرنشین برای امور ابتدایی زندگی از ممد حیات سیر می‌شود، اگر ناشنوایان و روشندلان در میدان محشرگونه زندگی خود را در برهوت تنهایی می‌بینند و اگر سازمان‌های امدادی در آخرین اولویت‌های دولت هستند، اعلام صادقانه حذف افراد دارای معلولیت از دایره اعتنای مسوولان پرمشغله بهتر است.

شاید خود دستی بالا بزنند و کاری بکنند و اگر غمی بزرگ تولید کردند کسی شکایت از نداشتن مشکلات روزافزون آن‌ها نکند. اگر وای بر تمسخر‌کنندگان مصرح در قرآن است، نمی‌دانیم تمسخر افراد دردمند چه عتابی سنگین و پرهیبتی از آسمان دریافت می‌کند؟

خلیج فارس: متاسفانه در حال حاضر این پول اشتباه هزینه می‌شود و با آن محتوای غلط تولید می‌شود و، بنابراین، جهش بودجه مصوب مجلس هم موجب افزایش مخاطب صدا و سیماو جلب رضایت آنان نخواهد شد.»

سعید توکلی در خبرآنلاین نوشت: سازمان صدا و سیما الان به من و تهیه کننده‌ای که سه سال پیش در برنامه جام جم کارکرده ایم (برنامه‌ای که بابت آن جایزه داده شد و تقاضای ساخت ادامه آن داده شد) هنوز پول آن را پرداخت نکرده است.

نظام پرداخت حقوق سازمان صدا و سیما از نظام پرداخت حقوق لشکری و کشوری تبعیت نمی‌کند، برای مثال، بنده که بعنوان گوینده ارشد صدا و سیما با ۲۳ سال سابقه و با مدرک ارشد مرتبط هستم از فیش حقوق ۲۰ میلیون تومانی برخوردارم که با کسورات حدود ۱۶ میلیون تومان دریافتی دارم، یعنی اگر بنده با همین مدرک در سازمان‌های دیگری که با نظام پرداختی لشکری و کشوری حقوق پرداخت می‌کنند کار می‌کردم اقلا دو برابر این عدد را دریافت می‌کردم، این معضلی است که در تمام سطوح سازمان صدا و سیما، از مدیر گرفته تا خدمات دیده می‌شود. از این رو بیشترکارکنان این سازمان مجبور هستند که دو جا کار کنند، یعنی یک نفر که مثلادر رادیو جوان کار ارتباطات یا هماهنگی برنامه را انجام می‌دهد ناچارا در رادیو‌های دیگر نیز فعالیت می‌کند تا درآمد مکفی داشته باشد. یعنی باید ۱۲ تا ۱۳ ساعت در اداره حضور داشته باشد و کار کند و با توجه به سختی کار و هماهنکی‌های مربوطه فرد مستهلک می‌شود و این موضوع خطا را در سیستم بالا می‌برد. البته در سالیان گذشته نیز همواره این داستان وجود داشته است. در زمانی که بنا شد آقای ضرغامی سازمان را ترک کنند، ایشان برای جبران مافات یک افزایش حقوق را مدنظر قراردادندکه متاسفانه انقدر پرداخت‌های سازمان عقب بود که این اتفاق اصلا به چشم نیامد.

سازمان صدا و سیما خیلی عائله‌مند است و گمانم ما شاغلان آن با بازنشسته‌ها نزدیک به ۵۰ تا ۶۰ هزار نفر هستیم و بودجه حقوق و بازنشستگی و سایر خدمات‌رقم کلانی است. اما این فقط یک بخش ماجراست، دردناک آنجاست که مسئولان صدا و سیما، اغلب کاربلد‌ها را حذف و کار را به دست کارنابلد‌ها سپرده اند و در نتیجه، برنامه‌ای تاثیرگذار که امکان تولید با ۵ میلیون تومان را داشت، اکنون با هزینه دقیقه‌ای ۱۵ میلیون تومانی به کارنابلد‌ها تولید می‌شود. به این نکته، بیفزایید، بد حسابی مسئولان صدا و سیما با نیرو‌های بدنه سازمان، مثلا، من و تهیه کننده‌ای که سه سال پیش در برنامه جام جم کارکردیم، برنامه‌ای ساختیم که هم جایزه گرفت و هم دستور ادامه ساخت آن داده شد، اما هنوز، مبلغ قرارداد را پرداخت نکرده اند.

از سوی دیگر واحد بازرگانی سازمان در زمان آقای مهدوی مهر کاربلد و با محوریت منافع سازمان اداره می‌شد و خود ایشان مجموعه را مدیریت می‌کردند، متاسفانه پس از آمدن تیم جدید، آقای مهدوی مهر را از آنجا تاراندند؛ و همه پول‌هایی که تامین کرده بودند، از سوی تیم جایگزین، پیشخور شد و الان واحد بازرگانی با چالش مواجه است و تمام شرکت‌هایی که با صدا و سیما کار می‌کنند از سازمان طلبکار هستند و وضعیت بدی پیش آمده است.

این یک دومینو است که سازمان می‌آید و می‌گوید اگر به من پول ندهید ریزش خواهم داشت و راست می‌گوید، من نمی‌گویم اصلا این وسط کسی برده، کسی خورده و یا کسی چاپیده است. درمورد تولید محتوا باید در نظر داشته باشیم الان مسئولین شبکه سه ما بعد از کلی آزمون و خطا بااین رهنمود حضرت آقا که فرمودند مخاطب شما ریخته است دوباره رفته اند آقای گلزار و آقای رضویان را آورده‌اند تا مخاطب جذب کنند، در حالی که امثال این برنامه‌ها و این آقایان نمی‌توانند مخاطب جذب کنند، زیرا این محتوای برنامه است که باید مخاطب جذب کند. محتوایی که الان آقای رضویان بعنوان مجری درشبکه سه روی آنتن می‌برد چه مخاطبی می‌تواند جذب کند؟ یا اینکه اقای گلزار را بیاورند و به اذعان خودشان شبی چند صد میلیون پول به ایشان بدهند تا مجری یک برنامه شود، چقدر می‌تواند اعتماد متزلزل شده مخاطبان بهصدا و سیما را ترمیم کند؟

در بخش خبر هم سازمان صدا و سیما مرجعیت خود را از دست داده، تحول منفی‌ای که علت اصلی آن، سیاستگذاری‌های غیرحرفه‌ای و ضدکارشناسی است و سوای آن، خرذوج نیرو‌های مجرب هم در آن بی تاثیر نبوده است، مثلا، الان آقای مرتضی حیدری کجا هستند و چرا ناچار شده برود و زودتر خودش را بازنشست کند؟

مسئولان فعلی سازمان، راه خطای خود را ادامه می‌دهند. این رسانه در زمان آقای ضرغامی که بنده خودم بیشترین توبیخ و تنبیه و چالش شعلی را آن برهه داشتم، قوی بود و پشت نیروهایش می‌ایستاد، درآن زمان هنرمندان اصرار و برخی، التماس می‌کردند که بیایند و روی آنتن‌های صدا و سیما، برنامه اجرا کنند. صدا و سیمای فعلی کار را خراب کرده و باز هم می‌خواهد همان کژراهه را ادامه دهد.

لاصه اینکه با این افزایش بودجه شاید ۱۰ تا ۲۰ درصد حقوق کارکنان سازمان افزایش یابد و ممکن است مقداری تغییر مثبت ایجاد شود، ولی ریشه مشکلات این است که بودجه سازمان به درستی هزینه نمی‌شود و سازمان مانند داستان پسر حاجی اداره می‌شود، حاجی ۱۰ تومان درآمد دارد و ۱ تومان هزینه می‌کند، ولی پسر حاجی ۱ تومان هم درآمد ندارد و ۱۰ تومان خرج می‌کند.. متاسفانه در حال حاضر این پول اشتباه هزینه می‌شود و با آن محتوای غلط تولید می‌شود و، بنابراین، جهش بودجه مصوب مجلس هم موجب افزایش مخاطب صدا و سیماو جلب رضایت آنان نخواهد شد.

خلیج فارس: رئیس سازمان صداوسیما گفت: دستمزد عوامل تولید هیچگاه بر اساس افزایش ۲۰ درصدی حقوق و دستمزد محاسبه نمی‌شود بر اساس تورم سالیانه محاسبه می‌شود، صداوسیما اگر بخواهد با افزایش ۲۰ درصدی سالیانه کارش را جلو ببرد سال به سال ضعیف‌تر می‌شود.

به گزارش خلیج فارس؛ پیمان جبلی در گفتگویی درباره انتقادات مطرح شده به افزایش بودجه صداوسیما، گفت: مگر ما بودجه را تنظیم کردیم؟ هر دستگاهی که مسئول انجام یک وظیفه است به سادگی می‌توان رفت و بررسی کرد و ببینیم چقدر در کسب اهدافش موفق بوده است. آیا رسانه‌هایی که اعتقاد دارند صداوسیما مخاطب ندارد، جرأت دارند مخاطب امسال خودشان را با مخاطب ۱۰ سال پیش یا تیراژ خودشان را مقایسه کنند یا خیر؟ این وظیفه عمومی همه دستگاه‌ها است که به وظایفی که برای‌شان مشخص شده است، عمل کنند.

انتقادات غیرمنصفانه به بودجه صداوسیما قابل پذیرش نیست

رئیس سازمان صداوسیما تاکید کرد: ما ادعایی نداریم در مورد این که صداوسیما مخاطبش بسیار افزایش پیدا کرده یا با کاهش مواجه بوده است. بالاخره همه شاهد وضعیت رسانه‌های برودکست در جهان هستیم رسانه‌ها در کشور ما هم به نوعی تابع آن فرآیند جهانی هستند و عوامل دیگر هم هست. اما آنچه که درباره بودجه صداوسیما گفته می‌شود جدای از سوالات و ابهاماتی که صادقانه ممکن است مطرح شود و پاسخش هم روابط عمومی سازمان به روشنی داد؛ اما انتقادات غیرمنصفانه و غیرواقع‌بینانه که به بودجه صداوسیما می‌شود واقعا شاید قابل پذیرش نباشد.

وی با اشاره به اینکه بودجه صداوسیما بر اساس ۲ عنصر تعیین می‌شود، خاطرنشان کرد: تمام دستگاه‌های نظارتی بر نحوه درآمد‌های اختصاصی و نحوه تخصیص بودجه توسط دولت و نحوه انجام تکالیف صداوسیما نظارت دارند. ما ۲ وظیفه عمده داریم؛ پرداخت دستمزد کارکنان خودمان و نحوه نگهداری از زیر‌ساخت‌ها اعم از فنی و ماهواره‌ای و مابقی موارد و تولید که وظیفه اصلی صداوسیما تولید است.
صداوسیما بخواهد با افزایش ۲۰ درصدی حقوق‌ها کارش را جلو ببرد، سال به سال ضعیف‌تر می‌شود

جبلی عنوان کرد: تکالیف تولید ما در برنامه هفتم در ماده ۷۷ به روشنی قابل مراجعه است. همین امروز در سایت‌ها و وبگاه‌ها جستجو کنید، موجود و مشخص است که تکالیف صداوسیما چقدر است. هر فرد منصفی این تکالیف را با یک عدد و رقم و ضرب و تقسیم و در نظر گرفتن تورم سالیانه وقتی در نظر بگیرد که چقدر هزینه خواهد داشت، متوجه می‌شود این تکالیف بسیار بیشتر از بودجه‌ای است که در سال آینده برای صداوسیما در نظر گرفته شده است؛ لذا ما در صداوسیما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم که بتوانیم به تکالیف خودمان بر اساس بودجه‌ای که برای ما در نظر گرفته شده است، عمل کنیم.

وی ادامه داد: منتها پاسخی که به انتقادات داده می‌شود این است که اولا صداوسیما مکلف به انجام تکالیفی است که در ماده ۷۷ برنامه هفتم آمده است و حتی این تکالیف فراتر از بودجه‌ای است که برای صداوسیما در نظر گرفته شده است. نمی‌شود به صداوسیما بگوییم برو تولید کن، الف ویژه و تولیدات تلویزیونی داشته باش، از آن طرف بگوییم پولش را به تو نمی‌دهیم. به هر حال یک امر واضح و روشنی است شما وقتی می‌خواهید کاری انجام دهید، باید بودجه‌اش را داشته باشید.

رئیس سازمان صداوسیما خاطرنشان کرد: حقوق و دستمزد همکاران ما ممکن است بر اساس افزایش بودجه سنواتی ۲۰ درصد باشد؛ منتها تولید تابع افزایش بودجه نیست، تابع تورم است. ما برای سریال‌هایمان بخواهیم دکور بسازیم، قیمت سیمان، آجر و آهن را نمی‌آیند با افزایش ۲۰ درصدی برای ما محاسبه کنند، با تورم محاسبه می‌کنند. دستمزد عوامل تولید هیچ‌گاه بر اساس افزایش ۲۰ درصدی حقوق و دستمزد‌ها محاسبه نمی‌شود بر اساس تورم سالیانه محاسبه می‌شود لذا صداوسیما اگر بخواهد با افزایش ۲۰ درصدی سالیانه که به بودجه اضافه می‌شود کارش را جلو ببرد، سال به سال ضعیف‌تر از سال قبل می‌شود.

از ۵۴۰ همت باری که به دولت اضافه شده ۵ همت مربوط به صداوسیما بوده است

وی درباره انتقادات رئیس سازمان برنامه و بودجه به افزایش بودجه گفت: آقای منظور بحث‌شان صرفا صداوسیما نبود، ایشان فرمودند که ۵۴۰ همت بار اضافه بر دولت توسط مجلس تحمیل شده است، از این میان به اذعان خود ایشان ۵ همت مربوط به صداوسیما بوده است یعنی از ۵۴۰ همتی که ایشان فرمودند ۵ همت به صداوسیما اضافه شده است؛ بنابراین اگر هم باری بر دولت وارد شود ناشی از افزایش بودجه صداوسیما نبوده است که آن هم بر اساس قانون و برنامه هفتم تنظیم شده است.

جبلی عنوان کرد: لذا به نظرم می‌آید اگر با کمی انصاف و واقع‌بینی نگاه کنیم و بودجه سازمان صداوسیما با ۱۶۰ شبکه داخلی، استانی و بین‌المللی و حالا هم با ۲۰۰ شبکه انتخاباتی برای افزایش شور و نشاط انتخاباتی و مشارکت در نظر بگیریم و با هزینه شبکه‌هایی که در کشور‌های دیگر فعالیت می‌کنند مقایسه کنیم به نظر می‌آید یک ذره نگاه‌ها منصفانه‌تر خواهد شد.

منبع: ایلنا

خلیج فارس: گرچه تلویزیون بدترین دوران خود را از حیث بحران ریزش مخاطب می‌گذراند، اما حاشیه‌هایی که از پس برنامه‌هایش به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی راه می‌یابد و بسیاری از آن‌ها وایرال و پربازدید هم می‌شود، آن را در کانون توجه مخاطبانی قرار می‌دهد که حالا بازتاب تلویزیون را در آینه فضای مجازی می‌بینند.

به گزارش خلیج فارس؛ به‌نظر می‌رسد خود تلویزیون هم با آگاهی به این مسئله و اینکه اگر حاشیه‌ها، پررنگ‌تر از متن برنامه‌ها شود، در شبکه‌های اجتماعی انعکاس یافته و با واکنش‌های کاربران فضای مجازی همراه می‌شود. همچنین بدش هم نمی‌آید که به‌واسطه این حاشیه‌ها، برنامه‌هایش در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفتع و دیده شود.

برخی از این حاشیه‌ها به سخن یک مجری یا کارشناس برنامه درباره یک موضوع برمی‌گردد و برخی دیگر هم به‌اصطلاح به سوتی‌هایی که از لحاظ فنی به‌وجود می‌آید. به‌عبارت دیگر اظهارنظر‌های عجیب و غریب، سوتی‌های کلامی مجریان و مشکلات فنی؛ سه زمینه اصلی حاشیه‌های رسانه‌ای است که در رسانه ملی رخ می‌دهد و به دستمایه‌ای برای نقد یا طنز در شبکه‌های اجتماعی تبدیل می‌شود.

اما در هفته‌ای که گذشت شاهد دو حاشیه از برنامه‌های تلویزیونی بودیم که چندان به عوامل و زمینه‌هایی که به آن اشاره شد، مرتبط نبود. این‌بار پوشش متفاوت و ساختارشکنانه یک مجری خانم و شوخی‌های دو مداح در یک برنامه تلویزیونی، حاشیه‌ساز شد که بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی داشت و با واکنش‌های تند و تیز اغلب کاربران همراه شد.

حاشیه‌های لباس خانم مجری

ژیلا صادقی که پس از چهارسال دوری به اجرا در صداوسیما بازگشته، با پوشش متفاوت خود در آنتن زنده تلویزیون، واکنش‌های زیادی را برانگیخت. او با کت سفید، دامن و شلوار و یک روسری رنگارنگ در برنامه «سلام صبح‌بخیر» شبکه سه سیما ظاهر شد و این اتفاق بی‌سابقه‌ای محسوب می‌شد، زیرا تا پیش‌ازاین تمام مجریان زن صداوسیما با چادر یا مانتو‌های بسیار بلند و مقنعه روبه‌روی دوربین قرار می‌گرفته‌اند. حتی حراست صداوسیما هم از ورود افرادی با این پوشش، جلوگیری می‌کند.

جالب اینکه این مجری پرحاشیه دوسال پیش ادعا کرده بود به‌خاطر «چین سرآستین» مانتوی خود که مشکل‌ساز شده بود، از اجرا در یک برنامه در شبکه پنج سیما کناره‌گیری کرده است. او در پاسخ به نقد‌هایی که نسبت به پوشش متفاوتش صورت گرفت، واکنش نشان داد و در صفحه شخصی‌اش نوشت: «من سال‌هاست متفاوت اجرا کردم، متفاوت پوشیدم، متفاوت رفتار کردم و همیشه مورد اعتراض مدیران قرار می‌گرفتم تا جایی که زمانی هم ممنوع‌ازتصویر شدم. درست و استاندارد لباس پوشیدن و شیک و خوش رنگ و لعاب انتخاب کردن لباس مجری، نه ازنظر من که ازنظر کارشناسان رسانه یعنی احترام به مخاطب و این نکته برای من حائز اهمیت است. تا جایی که در پروژه‌ای قید اجرا را زدم، فقط به‌خاطر یک سرآستین و جالب است که بدانید، همان لباس را در برنامه دیگری پوشیدم. این قصه نشان می‌دهد کاملاً پای سلیقه مدیران شبکه‌ها در میان است؛ نه استاندارد رسانه. لباسی که در پُست شما رؤیت می‌شود، کت و دامن نیست، یک مانتوی ساده است که رنگ بالاتنه متفاوت است.قصه چیز دیگری است که حتماً مفصل درخصوص‌اش ویدئویی پست خواهم کرد.»

بااین‌حال آنچه اغلب کاربران در واکنش به این اتفاق داشتند، نه درباره پوشش و لباس مجری برنامه که درباره تغییر رویه ناگهانی و متحولانه صداوسیما درباره پوشش مجری‌های زن بود. تغییری که اغلب مخاطبان آن را ناشی از نزدیک‌شدن به زمان انتخابات و تمهید نمایشی رسانه ملی برای گرم‌کردن تنور انتخابات تفسیر کرده اند.

این واکنش‌ها، فارغ از درست یا غلط بودن‌اش، نشان می‌دهد که اعتماد جمعی به رسانه ملی همچنان در پایین‌ترین وضعیت خود قرار داشته و بحران مخاطب در صداوسیما، درواقع بحران اعتماد به رویکرد و گفتمان مسلط بر تولیدات صداوسیماست؛ نه فرم و ساختار فرمی و اجرایی برنامه‌ها. این بی‌اعتمادی البته چندان بی‌منطق هم نیست و مسبوق به سابقه است که هربار در ایام انتخابات، سیاست‌گذاری‌های صداوسیما و ناظران فنی برنامه‌های آن، سختگیری‌های قبلی در رعایت برخی ملاحظات را کمتر کرده و با کمرنگ‌شدن خط‌قرمز‌ها مواجه بودیم.

شوخی‌های پرحاشیه ۲ مداح

چند روز بعد از حاشیه‌های پوشش خانم مجری، نوبت به شوخی‌های پرحاشیه دو مداح معروف در یک برنامه تلویزیونی رسید که باز هم با واکنش‌های زیادی ازسوی کاربران در شبکه‌های اجتماعی همراه شد. این اتفاق به بخشی از برنامه «حسینیه معلی» شبکه سه سیما برمی‌گشت که در آن میثم مطیعی و مجید بنی‌فاطمه به تقلیدصدا از یک کاراکتر کارتونی پرداختند که حتی با انتقاد برخی از طرفداران‌شان مواجه شد و معتقد بودند، آن‌ها حرمت برنامه‌ای که نامش «حسینیه معلی» است را نگه نداشته و در شأن آن مکان و منزلت حرفه‌ای مداحی، رفتار نکردند.

البته دامنه انتقاد به این قاب از برنامه «حسینیه معلی» و شوخی‌های دو مداح، فراتر از این‌ها رفت و مصداقی از بی‌دقتی و ابتذال در تولیدات برنامه‌های تلویزیونی تفسیر شد. جالب اینکه حتی در شوخی‌ها هم یکی از مداحان می‌گوید، خدایا اسلام را از دست مداحان نجات بده.

مجید بنی‌فاطمه قبلاً هم با حضور در برنامه خنداونه، حاشیه‌ساز شد و خاطراتی که از دو جانباز تعریف کرد، با انتقاد برخی از خانواده‌های ایثارگران همراه شده بود. او در آن برنامه گفته بود: «من با دو جانباز آشنا بودم و یک‌بار حسابی اذیت‌شان کردم، آن‌ها هم آمدند در خانه و تا در را باز کردم، دو تخم‌مرغ تو صورتم پرتاب کردند و تا آمدم به خودم بیایم، یک گوجه هم گذاشتند تو صورتم و منم به شوخی گفتم، یک کره هم بزنند تا املت دور هم باشیم.»

واقعیت این است که در چندسال اخیر شاهد ظهور مداح-مجریانی هستیم که اجرای برخی از برنامه‌های مذهبی به‌ویژه با محوریت مرثیه و مداحی را به‌عهده گرفته و برخی از آن‌ها به مداح-سلبریتی هم تبدیل شدند. رویکردی که موجب شده نقد‌های جدی‌تری ـ نه‌فقط ازسوی مردم عادی که حتی ازطرف برخی مداحان سنتی هم ـ نسبت به حضور مداحان در مقام مجری در برنامه‌های تلویزیونی شود و آن را موجب بی‌اعتباری یا کاهش تقدس معنوی این حرفه بدانند. حالا شوخی‌هایی ازاین‌دست هم به آن اضافه شده که نشان می‌دهد، نگرانی این قشر بی‌دلیل هم نبوده است.

در چندماه گذشته این دومین‌بار است که جامعه مداحان کشور در کانون نقد‌های عمومی قرار گرفته اند. یکی مربوط به هیئت‌علمی شدن یکی از مداحان در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود که به‌ویژه با انتقاد جامعه دانشگاهی کشور و افکار عمومی همراه شد و حالا شوخی‌های این دو مداح در یک برنامه تلویزیونی با انتقاد‌های تندتری همراه شد. هم ازسوی مردم، هم از سوی مداحان و اقشار مذهبی کشور که می‌گویند، آن‌ها شأن و منزلت مداح و مداحی را رعایت نکرده و رفتار‌هایی ازاین‌دست موجب بی‌اعتمادی یا انزجار مردم از مداحان خواهد شد.

شوخی‌ها یا برخی طنازی‌ها و ادا و اطوار‌هایی که به ذهنیت عمومی درباره مداحی لطمه زده و آن را مخدوش می‌کند. ضمن اینکه باز هم این رفتار‌ها در ذیل تمهیدات صوری صداوسیما برای جلب مخاطب تعبیر شده که می‌خواهد با ساختارشکنی‌های نامتعارف، مخاطبان ازدست‌رفته و ریزش‌کرده‌ی خود را برگرداند. تمام این اتفاقات و حاشیه‌های جنجالی دیگری که هرازچندگاهی حول تولیدات و برنامه‌های صداوسیما رخ می‌دهد، نشان می‌دهد که این رسانه، بدترین دوران خود را از حیث مشروعیت رسانه‌ای می‌گذراند که اتفاقاتی ازاین‌دست بر عمق آن می‌افزاید. حالا رسانه ملی با مخاطبانی همراه است که خود، صاحب رسانه هستند و دیگر نه تماشاگر که کنشگرند و به‌راحتی نمی‌توان رضایت آن‌ها را به‌دست آورد.

منبع: هم‌میهن

خلیج فارس: مهرداد احمدی شیخانی روزنامه‌نگار در هم میهن نوشت: هفته پیش معاون فرهنگی و اجتماعی فرمانده سپاه پاسداران گفته بود: «مردم ایران رغبت چندانی به دیدن برنامه‌های صداوسیمای جمهوری اسلامی ندارند».

به گزارش خلیج فارس؛ این حرف کاملاً درستی است و البته تقریباً تمامی کارشناسان رسانه از خیلی سال پیش هشدار داده بودند که با این روشی که صداوسیما در پیش گرفته، دیر نیست که از حیّز انتفاع ساقط و به ابزاری بی‌فایده تبدیل شود و حالا آش آنقدر شور شده که خان هم فهمیده. اما جالب‌تر اینکه ایشان اضافه کرده که «زیرساخت‌های فضای مجازی در اختیار دشمنان است، از طرفی مردم رغبت چندانی به تماشای تلویزیون ندارند».

جالب از آن جهت که نه تنها زیرساخت‌های صدا و سیمای کشورمان که روساخت و میان ساخت و هر چه ساخت دیگر هم که دارد به‌طور کامل در اختیار حاکمیت است و آن وقت به قول ایشان «مردم رغبت چندانی» به آن ندارند.

کاش ایشان البته توضیح می‌داد که وقتی همه زیر و بالای صداوسیما دست حکومت است و چنین نتیجه‌ای به بار آورده، آیا اگر فضای مجازی هم به همین شکل در اختیارشان باشد نتیجه بهتری عاید می‌شود؟

اما مشکل فقط این نیست. هزینه چنین رسانه‌ای و بسیاری از نهاد‌های دیگر را باید مردم بپردازند و تازه نه مردم راضی باشند و نه حاکمیت. خُب اصلاً این همه هزینه را برای این همه نهاد‌هایی که چنین وضعیتی دارند برای چه باید از جیب مردم پرداخت کرد؟

خروسی که نه تخم می‌گذارد و نه می‌شود گوشتش را خورد و فقط برای رضایت نورچشمی نگه‌اش داشته‌ایم و کلی هم از جیب ملت هزینه‌اش کنیم، برای چی و برای کیست؟ و آن‌وقت برای ادامه دادن چنین وضعیتی با این اوضاع خراب اقتصادی که دست در جیب سوراخ مردم می‌کنیم و با انواع مالیات‌ها، پول نداشته مردم را از آن‌ها می‌گیریم و خرج چنین نهاد‌هایی که معلوم نیست اصلاً برای چه داریم‌شان، از کدام عقل سلیمی ناشی شده است؟

منبع: فرارو