پارس جنوبی

حسن مرادی

مطابق آمار اعلام شده توسط سازمان برنامه بودجه استان، تعداد آموزش دیدگان مراکز فنی وحرفه ای های استان در سال 1401 مطابق نمودار است.

در این بین مراکز خصوصی با آموزش 12.669 نفر آمار نسبتا بهتری را دارند و جور مراکز دولتی را نیز تا حدودی به دوش کشیده اند.

نکته غم انگیز، آمار 164 نفر آموزش دیده در تنگستان است که در تنها مرکز فنی وحرفه ای (ثابت) این شهرستان 83 هزار نفری آموزش دیده اند، به عبارتی سازمان عریض و طویل با کلی زمین اشغال شده و رئیس و کارمند، ماهی فقط 13 نفر در آن آموزش دیده اند! ذکر این نکته ضروری است که این مرکز تنها مرکز در استان بدون مربی رسمی و پیمانی است!

خوشبختانه در مراکز خصوصی این شهرستان و کل استان کمی امیدوار کننده تر است اما معلوم نیست چه کسی پاسخگوی این شاهکار باید باشد و در شرایطی که این شهرستان از نرخ بالای بیکاری رنج می برد، فنی و حرفه ای شهرستان دقیقا وظیفه اش چیست؟!

در جنوب استان و شهرهای نزدیک پارس جنوبی، شهرستان عسلویه که طبق این آمار هیچ مرکز فنی و حرفه ای وجود ندارد! همچنین شهرستان کنگان با 406 نفر در سال، جم با 521 نفر و دیر با 527 نفر در طول سال آمار قابل قبولی نیست.

این آمارهای قابل نقد مراکز فنی و حرفه ای استان در حالی است که دوره های برگزار شده نیز عمدتا کیفیت لازم را نداشته و ساعت های برنامه ریزی شده به هیچ عنوان در واقعیت اجرا نمی شود، اما باز هم آمار برای یک استان صنعتی با وجود تعداد زیاد شرکت های نفت و گاز و تولیدی بسیار ضعیف است.

در این شرایط، نبود قدرت لابی گری و تاثیرگذاری مسولین استانی، عدم اهتمام جدی اکثر شرکت های صنعتی به بحث بومی گزینی و آمار ضعیف مراکز فنی و حرفه ای پازل بیکاری جوانان استان بوشهر را به خوبی کامل کرده است.

چند پیشنهاد

✅جایگزینی دوره های آموزش فنی ‌و حرفه‌ای از ابتدای سنین نوجوانی به صورت استاندارد و حرفه ای به مدت 2 الی 3 سال با دوره های کوتاه و ضعیف کنونی
✅افزایش جذابیت مهارت ها از طریق تنوع گسترده رشته‌ها در نظام آموزش فنی ‌و حرفه‌ای مانند خدمات اجتماعی- هنر- خدمات درمانی- طراحی- کشاورزی- مد- مهندسی- گردشگری- به خصوص کسب وکارهای دیجیتال که نیاز امروز کشور و دنیا هستند.
✅همکاری بین دولت به عنوان هماهنگ کننده، شرکت های صنعتی و خدماتی و فنی و حرفه ای های دولتی و خصوصی جهت نیازسنجی دوره های متنوع بر مبنای الزامات همواره متغیر بازار کار و برنامه ریزی جهت اجرای آنها
✅الزام شرکت های صنعتی استان به پذیرش کارورز و انجام دوره آموزش فنی ‌وحرفه‌ای در محیط‌کار. این موضوع توسط برخی از شرکت های پتروشیمی در عسلویه در دوره های سه ماهه در حال انجام است که نیازمند تقویت است.
✅حمایت از گسترش مراکز فنی و حرفه‌ای خصوصی با توجه به بازدهی بیشتر این مراکز نسبت به مراکز دولتی

نسرین هزاره مقدم

روزگاری کار کردن در زیرمجموعه ‌های نفت به معنای «افتادن نان در روغن» بود، در دهه‌های خیلی دور اگر فردی می‌توانست در یکی از سایت‌های عظیم نفتی مثلاً در پالایشگاه آبادان استخدام شود، همه چیز بر وفق مراد می‌شد. آن روزها زندگی در «بریم» یا «بوارده» در آبادان برای متخصصان نفتی، رسیدن به تمام آرزوهای شغلی محسوب می‌شد اما امروز هستند مهندسان و متخصصانی که در همان پالایشگاه‌ها کار می‌کنند اما نه تنها از امکانات آن‌چنانی سابق محرومند، بلکه ارکان ثالث و پیمانکاری هستند و امیدی به فردا ندارند.

چندی پیش کارگران ارکان ثالث نفت مقابل دفتر ریاست جمهوری در تهران جمع شدند. آنها که سال‌های متوالی از تبعیض و عدم امنیت شغلی رنج برده‌اند، حالا خواستار تغییر بنیادین شرایط هستند. از یک طرف، پیمانکاران باید حذف شوند و نیروها قرارداد مستقیم شوند که این مطالبه، به تصویب طرح ساماندهی در مجلس بازمی‌گردد و از سوی دیگر، وزارت نفت نظام طبقاتی و تبعیض‌گرای این وزارتخانه را به نفع حدود صد هزار کارگر پیمانکاری و ارکان ثالثِ بدنه‌ی خود اصلاح کند.

زندگی با حقوق حداقلی در گرمای جنوب، از مشکلاتی‌ست که امروز گریبانگیر هزاران کارگر ارکان ثالث نفت است؛ علیرغم گسترش ابعاد صنعت نفت در دهه‌های اخیر، وضعیت شغلی و زیستی نیروی انسانی شاغل در این صنعت، رو به افول رفته است؛ تا جاییکه کارگران ارکان ثالث نفت بعد از دو سال انتظار برای تصویب طرح ساماندهی و حذف پیمانکاران مجبور شدند به تهران بیایند و در خیابان پاستورِ پایتخت تجمع اعتراضی ترتیب دهند.

مهران ربانی (نماینده بخشی از کارگران ارکان ثالث نفت) به خواسته‌های اساسی خود و همکارانش اشاره می‌کند: ما زیاده‌خواه نیستیم؛ خواسته‌ی ما تحقق وعده‌های مسئولان است، به آنچه بارها گفته‌اند عمل کنند.

به گفته‌ی ربانی، در روز جهانی کارگر در دو سال متوالی (۱۴۰۱ و ۱۴۰۲) رئیس جمهور وعده داد بساط شرکت‌های پیمانکاری و تامین نیروی انسانی برچیده می‌شود اما در این دو سال هیچ اصلاحاتی صورت نگرفت، پیمانکاران همچنان سرجای خودشان نشسته‌اند هرچند در مجلس نیز طرح ساماندهی استخدام بیش از دو سال است مطرح شده.

این فعال کارگری، با بیان اینکه ما کارگران آنچه می‌شنویم دیگر باور نداریم چون رئیس جمهور وعده می‌دهد ولی وزیر کار و رئیس سازمان امور استخدامی در مسیری متضاد با این وعده‌ها حرکت می‌کنند و توجهی به قول‌های داده شده ندارند؛ اضافه می‌کند: نه تنها وعده‌ی رئیس جمهور محقق نشده بلکه دولتی‌ها با طرح ساماندهی مجلس نیز مخالفت می‌کنند.

بخشی دیگر از خواسته‌های ارکان ثالث نفت، درون‌سازمانی‌ست و به وزارتخانه مربوط می‌شود؛ آنجا که امکانات و مزایا از زحمتکشانِ پیمانکاری دریغ می‌شود، پای مناسباتِ درون وزارت نفت در میان است، این مناسبات بدون تردید باید تغییر کند.

ربانی در ارتباط با این بخش از خواسته‌ها می‌گوید: وزارت نفت می‌تواند «عدالت در پرداخت» را با تغییر شرایط و مناسبات در سطح وسیع محقق سازد. مگر رئیس جمهور نگفت نباید در یک اتاق دو نفر نشسته باشند که دو حقوق متفاوت بگیرند؟ در وزارت نفت همین شرایط حاکم است، سال‌هاست که حاکم است و هیچ تغییری نکرده.

او به چند مصداق عینی تبعیض اشاره می‌کند: ما پیمانکاری‌ها از یکسری امتیازات رسمی‌ها مثل «نفت کارت»، مزایای موردی و خدمات رفاهی مثل باشگاه‌های مختلف و فضاها محرومیم؛ حتی در سفرها نمی‌توانیم از مهمانسراهای وزارت نفت استفاده کنیم؛ البته حقوق‌مان هم نصف رسمی‌هاست. این تبعیض‌ها بیش از هر چیزِ دیگر ارکان ثالثی‌ها را آزار می‌دهد و آن‌ها را بی‌انگیزه کرده است.

همین «بی‌انگیزگی» عاملی‌ست برای مهاجرت کارگران فنی و متخصص نفت، اگر یک نیروی متخصص که اینجا پیمانکاری‌ست و ماهی ده یا پانزده میلیون تومان حقوق می‌گیرد بتواند برای کار به یکی از کشورهای عربی منطقه مثل قطر یا کویت مهاجرت کند و روی سکوهای نفتی آنجا‌ها مشغول شود، حقوقی که ماهانه می‌گیرد، از ده برابر حقوقِ او در آبادان و عسلویه و خارک بیشتر است. کارگران متخصص نفتیِ بسیاری این روزها به دنبال فرصت‌های مهاجرت شغلی هستند، در واقع با پدیده‌ای به نامِ «فرار دست‌های ماهر» مواجهیم؛ هرچه مهارت در سکوهای نفتی ایران به دست آمده، نصیب کشورهای منطقه می‌شود!

خسته از «پیگیری می‌کنیم» مسئولان

«پیگیری می‌کنیم» یک عبارتِ کلیدیِ تکراری‌ست که از بس این سال‌ها تکرار شده، معنای واقعی خود را از دست داده؛ وقتی بیش از ۹۰ هزار کارگر متخصص نفت، اتحادیه‌ی مستقل و قدرتمند ندارند تا بتوانند حقوق خود را مطالبه کنند و وقتی در حمایتِ سنگین از پیمانکاران، دست سودجویان و مافیا در میان است، «پیگیری می‌کنیم» به کجا ختم می‌شود؟ 

ربانی می‌گوید: «ما بازهم پیگیر می‌شویم تا پیگیری کنند، اما شرایطمان اصلاً خوب نیست….

خلیج فارس: کارگران پیمانکاری عسلویه به آگهی‌های استخدام شرکت‌های مختلف انتقاد کردند.

به گزارش خلیج فارس، در حالیکه کارگران شاغل در شرکت‌های پیمانکاری پارس جنوبی از کمترین میزان امنیت شغلی و امید به آینده برخوردارند، شرکت‌ها برای جذب نیروی جدید آگهی‌ منتشر می‌کنند؛ کارگران شرکتی با انتقاد از این رویه می‌گویند: اگر نیاز به جذب نیرو دارند، چرا از شاغلان فعلی و نیروهای ارکان ثالث استفاده نمی‌کنند؟ اصلاً چرا بیشتر جذب‌ها هنوز به صورت پیمانکاری‌ست؟

محمد، یکی از این کارگران به آگهی جذب بیش از 50 هزار نیرو توسط یک شرکت بزرگ گازی در عسلویه اشاره می‌کند که در روزهای اخیر منتشر شده؛ او می‌گوید: در حالیکه قرار است پیمانکاران حذف شوند، شرکت‌ها همچنان آگهی جذب نیرو منتشر می‌کنند؛ و نکته اینجاست که برخی از مشاغل ماهیت موقت ندارند اما شرکت‌ها برای قراردادهای شش ماهه یا کیساله نیرو می‌گیرند.

به گفته‌ی این کارگر، در آگهی‌های جذب، هیچ اولویت خاصی برای بومی‌های منطقه در نظر گرفته نشده و گاهی شرکت‌های جدید که در مناقصات برنده می‌شوند، بخش اعظم نیروها را عوض می‌کنند و از همشهری‌های خودشان سر کار می‌آورند.

این کارگر می‌افزاید: ما همیشه نگران پایان زمانِ پیمان هستیم؛ آیا مناقصه‌ی جدید می‌آید و کارگران فعلی را کنار می‌گذارد؟

کارگران عسلویه و کنگان ابراز امیدواری می‌کنند با حذف کامل پیمانکاران، شمشیر داموکلس اخراج ناگهانی از بالای سر کارگران برداشته شود و کارگرانی که سابقه کار و تخصص دارند بتوانند با امنیت و اطمینان در صنایع کلیدی کشور خدمت کنند.

خلیج فارس: رئیس شورای اسلامی استان بوشهر آلایندگی هوا در منطقه پارس جنوبی را سبب بروز مشکلات زیست محیطی و زیرساختی دانست و خواستار تعامل صنایع، نفت، گاز و پتروشیمی برای تأمین آب شرب، فضای سبز و مصرفی شهروندان جنوب استان شد.

به گزارش خلیج فارس، عبدالخالق برزگرزاده با اشاره به آلودگی هوا در منطقه پارس جنوبی و شهرهای همجوار بر ضرورت توسعه فضای سبز در منطقه تأکید کرد و افزود: آلایندگی هوا در منطقه پارس جنوبی مشکلات زیست محیطی و زیرساختی فراهم کرده است که توسعه طرح‌های مقابله با الایندگی یک ضرورت است و باید در اولویت برنامه‌ها قرار بگیرد.

رئیس شورای اسلامی استان بوشهر با اشاره به کمبود آب شرب و آبیاری فضای سبز در عسلویه خواستار تعامل بیشتر صنایع، نفت، گاز و پتروشیمی برای تأمین آب فضای سبز و مصرفی شهروندان عسلویه شد.

خلیج فارس: عضو هیئت رئیسه شورای عالی استان‌ها گفت: امروز عدل برای مردم استان بوشهر به واژه‌‌ای دست نیافتنی تبدیل شده و می‌توان بوشهر را سرزمین تضادها و پارادوکس‌های اجتماعی و اقتصادی کشور لقب داد.

به گزارش خلیج فارس؛ حسن رمضانی نماینده استان بوشهر در شورای عالی استان‌ها در نطق پیش از دستور خود در اجلاس هجدهمین شورا با گلایه از ناعدالتی‌ها در استان، گفت: ناعدالتی‌ها در بوشهر از حد گذشته است. امروز عدل برای مردم استان بوشهر به واژه‌‌ای دست نیافتنی تبدیل شده و می‌توان بوشهر را سرزمین تضادها و پارادوکس‌های اجتماعی و اقتصادی کشور لقب داد.

وی افزود: استان بوشهر، استان بر گنج و در رنج، ثروتمند فقیر، دلیران مظلوم، ساحل‌نشینان تشنه لب، وطن دوستان غریب، کانون اشتغال با جوانان بیکار و صیادان در دام صنعت گرفتار است.

عضو هیئت رئیسه شورای عالی استان‌ها خاطرنشان کرد: بوشهر پایتخت انرژی ایران است اما در تکمیل زیرساخت‌های خود حیران مانده، ریل‌گذار اقتصاد ملی است اما فاقد شبکه ریلی، جزیره خارک در شمال استان در آرزوی وصل گاز و عسلویه در جنوبش، در آرزوی قطع بوی گاز است.

رمضانی اظهار داشت: مثل این که قرار نیست استان بوشهر از بزرگترین کندوی عسل جهان؛ عسلویه، عسلی شفابخش مردم دردمند بهره ببرد. این همه سال سهم عمده ما از این کندوی بزرگ، نیش زنبور بوده نه نوش آن.

وی ادامه داد: برای منطقه‌ای که بیش از ۱۳۰ فلر گازی بدسوز و آلاینده در آن سر به فلک کشیده و ابر آسمانش همه دود است، آیا واژه محیط زیست خود تلخ‌ترین پارادوکس نیست؟

عضو شورای عالی استان‌ها خاطرنشان کرد: مگر مردم این مناطق حقی برای زندگی سالم ندارند؟ مگر مقام معظم رهبری یک دهه قبل در دیدار با مردم عسلویه نفرمودند: کمک به رفع نیازهای مردم، جزو جهاد اقتصادی است. پس چرا در این مدت پاسخ در خوری به نیازهای ابتدایی مردم از جمله آب و درمان و راه و اشتغال داده نشده است؟ پس بپذیریم که مدیران، جهادی عمل نکرده‌اند.

وی افزود: مگر قرار نشد، ۵۰ درصد از نیروهای بومی در صنعت اشتغال داشته باشند، چرا باید امروز جوانان تحصیل کرده ما، در به در کار باشند؟ چرا از حق جوانان منطقه توسط امور اشتغال منطقه ویژه، دفاع نمی‌شود؟ چرا عوارض آلایندگی که مهمترین منبع درآمد شهرداری‌ها و دهیاری‌ها است، باید بیش از ۱۵ ماه از وصول آن بگذرد و به حساب این نهادها واریز نشود؟ چرا راه‌های ارتباطی جم به فیروزآباد و دیر به بوشهر باید قربانگاه مردم باشد؟

نماینده استان بوشهر در شورای عالی استان‌ها بیان داشت: چرا سازمان تأمین اجتماعی، در پرسودترین استان خود، بیمارستانی متناسب با نیازهای مردم و کارگران احداث نمی‌کند؟ چرا مصوبه دولت در خصوص تشکیل کمیته ملی رفع آلودگی عسلویه بر زمین مانده است؟ چرا مصوبه احداث بیمارستان در عسلویه از ثبت در دبیرخانه فراتر نرفته است؟

رمضانی عنوان کرد: چرا وزارت نفت به جای احداث بیمارستان در پارس جنوبی، زمزمه‌هایی مبنی بر ساخت بیمارستان نفت در فاصله ۵۰۰ کیلومتری از پارس جنوبی و عسلویه در شیراز موجب نگرانی و نارضایتی مردم شده است؟ به وزارت نفت این تضمین را می‌دهیم که احداث بیمارستان بزرگ در استان بوشهر نیز بسیار سودآور خواهد بود چرا که به لطف صنایع آلوده نفت و گاز و پتروشیمی، مردم دچار دردهای بی شماری شده‌اند که درمان آن، هزینه‌بر است.